Ο κορονοϊός "τρελαίνει" και κάνει πιο επιθετικό τον Ερντογάν - Σενάρια "θερμών" επεισοδίων και "πρώτου πλήγματος"

1. 
   

   

   
   

   22  Μαρτίου 2020 

   
   

   από τον Μάκη Ανδρονόπουλο

   
   

   
   

   Η συγκέντρωση νέας φουρνιάς χιλιάδων μεταναστών στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Έβρου και η έξοδος του Ορούτς Ρέις στην κυπριακή ΑΟΖ σημαίνει πως σύντομα θα αντιμετωπίσουμε μια επιθετικότερη πρόκληση από την Τουρκία. Η επερχόμενη κίνηση ήταν αναμενόμενη και στρατηγικά σχεδιασμένη. Όμως, τώρα υπάρχει και ο κορονοϊός που δυστυχώς σαρώνει και στην Τουρκία, με αποτέλεσμα το δόγμα ρατσιστικής υπεροχής των Τούρκων και το απρόσβλητό τους από τον ιό που διαλαλούσε ο Ερντογάν αποδείχθηκε ψέμα για μία ακόμη φορά. Το ισλαμοφασιστικό καθεστώς του Ερντογάν προκειμένου να διατηρήσει την εξουσία του θα κάνει τα πάντα. Και δυστυχώς μπορεί να σκέφτονται πως η σύγχυση που έχει προκαλέσει διεθνώς η πανδημία ίσως αποτελεί ευκαιρία για ακραίες προκλήσεις. Ο Ερντογάν μπορεί να χρησιμοποιήσει τους μετανάστες φορείς του ιού ως βιολογικό όπλο...
   ΠΗΓΗ http://makisandronopoulos.blogspot.com/2020/03/blog-post_22.html?m=1

   
   

   
   

   Γιατί άραγε ο Ερντογάν επιδιώκει θερμό επεισόδιο; - Σενάρια του «πρώτου πλήγματος»

   
   

   20.3.2020 > Η υπερπτήση πάνω από τα σύνορα του Έβρου και στο Αιγαίο οπλισμένων drones προφανώς σημαίνει ότι η Τουρκία διερευνά την επιθετική χρήση τους, με στόχο να ανοίξει δίοδο εισβολής στα μεταναστευτικά στίφη και να διευκολύνει την απόβαση μερικών χιλιάδων μεταναστών στο σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Έτσι προσδοκά να δημιουργήσει  σύγχυση στην ελληνική πλευρά και να επιχειρήσει κι άλλες πιο επιθετικές κινήσεις. Σημειωτέον ότι τα τουρκικά UAV’s χρησιμοποιήθηκαν με επιτυχία στη Συρία επιφέροντας σημαντικές απώλειες στον συριακό στρατό. Το ερώτημα λοιπόν είναι, μήπως η σπουδή της ισλαμικής Τουρκίας του Ερντογάν να προκαλέσει «θερμό επεισόδιο» δεν εντάσσεται πλέον στη λογική της κορύφωσης των πιέσεων προς την Ελλάδα και στην ΕΕ, αλλά στο άλλοθι για να δικαιολογήσει … ένα «πρώτο πλήγμα»; 

   Η θεωρία του «πρώτου πλήγματος» (first strike) αποβλέπει σε ένα πολλαπλό χτύπημα των εχθρικών υποδομών και στρατηγικών στόχων πριν προλάβει ο αντίπαλος  να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί. Η τακτική αυτή, εφόσον πετύχει στρατηγικό πλήγμα, έχει μεγάλο πλεονέκτημα για τη συνέχεια των εχθροπραξιών, αλλά διαθέτει χαμηλή ηθική και διεθνή νομιμοποίηση. Βέβαια στον πόλεμο σημασία έχει το αποτέλεσμα. Τα εγκλήματα κατά της ειρήνης, τα εγκλήματα της επιθετικότητας, τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και τα εγκλήματα πολέμου έρχονται μετά τη λήξη… αν έρθουν και πώς θα έρθουν…

   Η πρόσφατη τουρκική άσκηση «Γαλάζια Πατρίδα» ερμηνεύτηκε από πολλούς αναλυτές ως άσκηση «πρώτου πλήγματος». Η θεωρία λέει βέβαια ότι το «πρώτο πλήγμα» πρέπει, για να αποτελέσει πραγματικό αιφνιδιασμό, να προηγηθεί του «θερμού επεισοδίου». Όμως, μπορεί ο Ερντογάν να την έχει τροποποιήσει, δηλαδή να προκαλέσει «θερμή αντίδραση» από την Ελλάδα, για παράδειγμα με την διενέργεια ερευνών στην ελληνική ΑΟΖ μεταξύ Ρόδου και Κρήτης, και αυτό να το θεωρήσει νομιμοποιητική βάση για το «πρώτο πλήγμα». Σε αυτή την περίπτωση βέβαια θα τύχει ακαριαίας απάντησης από την ελληνική πλευρά εφ΄όλου του πεδίου.  

   Από την άλλη, για την Ελλάδα -λόγω σεβασμού του διεθνούς δικαιϊκού πλαισίου- θα ήταν δύσκολο, αλλά όχι αδύνατο, να προχωρήσει σε «πρώτο πλήγμα».  Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένους θεωρητικούς θα πρέπει να το κάνει, έτσι ώστε να διαμορφώσει συνθήκες ισορροπίας δυνάμεων με την τουρκική αριθμητική δυνάμεων και εξοπλισμών.

   Όμως, ότι ισχύει για τον Ερντογάν ισχύει και για ‘μας. Ένα «θερμό επεισόδιο» κατά την παραβίαση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων -όπως άλλωστε έχουμε και στο παρελθόν υπονοήσει- μπορεί να δώσει στην ελληνική πλευρά το νομιμοποιητικό άλλοθι για την ακαριαία συνέχισή του στο επίπεδο του «πρώτου πλήγματος».

   Επειδή η αθλιότητα και ο κυνισμός του Ερντογάν δεν έχουν όρια, μπορεί να σκεφτεί πως η εύλογη σύγχυση που προκαλεί ο κορονοϊός στο διεθνές σύστημα, αποτελεί ευκαιρία για τα σχέδιά του. Γι΄ αυτό και η χώρα μας είναι έτοιμη για κάθε ενδεχόμενο.

   Από το μεταναστευτικό στη γεωπολιτική απειλή

   
   

   Η συνάντηση  για το μεταναστευτικό που θα πραγματοποιηθεί, αν τελικά γίνει,  στην Κωνσταντινούπολη στις 17 Μαρτίου με τους ηγέτες της Γαλλίας, της Γερμανίας και ενδεχομένως της Βρετανίας, είναι μια σαφής προσπάθεια της Τουρκίας να προσπεράσει την αντίδραση των Βρυξελλών μετά την αποτυχία του Ερντογάν να πάρει κάτι κατά την πρόσφατη επίσκεψή του εκεί, όπως άλλωστε συνέβηκε και στο ΝΑΤΟ.

   Μετά την ήττα του Ερντογάν  στον Έβρο, επιχειρησιακή και διπλωματική, είναι προφανές ότι θα μεταφέρει την υβριδική του επίθεση και στα νησιά του Αιγαίου και στο Καστελόριζο. Η Ελλάδα πρέπει να εκμεταλλευτεί διπλωματικά άμεσα το χρόνο που μπορεί να μεσολαβήσει για να τεκμηριώσει στη διεθνή κοινότητα και ιδιαίτερα στην ΕΕ και το Ευρωκοινοβούλιο την στρατιωτική και απάνθρωπη επίθεση που πραγματοποίησε η Τουρκία εναντίον της χώρας μας. Όπως εξ αρχής έχουμε υποστηρίξει τα γεγονότα του Έβρου δεν αποτελούν ασύμμετρη απειλή αλλά υβριδικό πόλεμο που εξελίσσεται σε πόλεμο φθοράς.

   Η καταγγελτική τακτική  που μέχρι τώρα έχουμε ακολουθήσει  σημείωσε σημαντικές διπλωματικές επιτυχίες. Όμως «τώρα έχουμε αλλάξει πίστα», όπως λέει κι ο Λυγερός και χρειάζεται μια άλλη προσέγγιση, έτσι ώστε να περάσουμε από την απειλή της εθνικής ασφάλειας στο γεωπολιτικό πεδίο. Κάθε αναφορά στην Τουρκία θα μπορούσε να γίνεται με τους εξής όρους:

   1.       Η Τουρκία δεν αποτελεί απλά μια αναθεωρητική δύναμη, αλλά ένα ευρύτερο γεωπολιτικό κίνδυνο για την Ευρώπη και τη Δύση. Όχι μόνο γιατί επιδιώκει να πλημμυρίσει την Ευρώπη με μουσουλμάνους, αλλά και γιατί επιχειρεί να ανασυστήσει το χαλιφάτο μέσω του οθωμανισμού, των προτάσεων για Κεντρική Τράπεζα του Ισλάμ με ενοποίηση της νομισματικής αγοράς υπό ένα ισλαμικό δηνάριο και τη συγκρότηση ενός ισλαμικού αντι-ισραηλινού στρατού. Το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και η ΕΕ θα χρειαστεί σύντομα να βγάλουν το κεφάλι τους από την άμμο και να αποφασίσουν εάν η Τουρκία υπό αυτούς τους όρους μπορεί να παραμένει μέλος του.

   2.       Το υπό δημοκρατικό μανδύα καθεστώς του Ερντογάν δεν είναι απλώς αυταρχικό και ισλαμικό, αλλά φασιστικό. Με 60.000 πολιτικούς κρατούμενους, με 10.000 εξαφανισμένους πολιτικούς αντιπάλους, με στρατιωτικό νόμο στις κουρδικές περιοχές, με τους Κούρδους ηγέτες στη φυλακή, με εφημερίδες στο λουκέτο και δημοσιογράφους στη στενή δεν μπορεί παρά να χαρακτηριστεί φασιστικό.  

   3.       Κι επειδή χρησιμοποιεί για την επιβολή της εξουσίας του μια αθέμιτη χρήση του Ισλάμ μπορούμε ορθότερα να το αποκαλούμε ισλαμοφασιστικό, όρο που καλύπτει και τους τζιχαντιστές που εκπαιδεύει και χρηματοδοτεί. Η μεθοδευμένη συγκέντρωση 3,5-4 εκατ. μεταναστών και προσφύγων από τη Συρία, την Ασία και την Αφρική και η πολλαπλή χρήση τους είναι επίσης φασιστική.

   Φρονούμε ότι κάπως έτσι πρέπει να θέσει το θέμα ο πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης  στην ευκαιρία που θα έχει στο Ευρωπαϊκό Consilium  στις 26-27 Μαρτίου.

   
   

   Μεταναστευτικό και ενσωμάτωση

   
   

   Σε ότι αφορά τη χώρα μας, αν και προηγούνται η αποτροπή συσσώρευσης κι άλλων μεταναστών, η αποσυμφόρηση των νησιών, οι επιστροφές κλπ είναι αναγκαίο να συγκροτηθεί μια στιβαρή και έξυπνη πολιτική μόνιμης εγκατάστασης προσφύγων και μεταναστών. Μπορεί να ήταν ιδεοληπτική η δήλωση του γραμματέα του ΚΙΝΑΛ Μανώλη Χριστοδουλάκη πως «πρέπει η Ευρώπη και η Ελλάδα ειδικότερα να αφομοιώσει τους μετανάστες», αλλά δεν πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας. Στο καλύτερο σενάριο θα μας μείνουν αρκετές δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνοι που δεν αφομοιώνονται. Συνεπώς, πρέπει να δούμε πως θα χειριστούμε εθνικά και στρατηγικά αυτό το θέμα, με ανθρωπιά, αλλά και με προοπτική οικονομικής και κοινωνικής ενσωμάτωσης. 

   Το ότι οι εταίροι μας διατίθενται να υποδεχθούν περίπου 1.600 ανήλικους μετανάστες από καταυλισμούς και κέντρα υποδοχής  από τα νησιά της Ελλάδας, είναι ανθρωπιστικό, αλλά και προγραμματικό. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι οι νέοι είναι πιο εύπλαστοι και ενδεχομένως πιο ενσωματώσιμοι. Συνεπώς, πρέπει να αρχίσουμε να κάνουμε επιλογές ποιους θέλουμε να κρατήσουμε και ποιους να διώξουμε, ώστε να μην μείνουν σε μας μόνο οι πράκτορες, οι τζιχαντιστές και οι ποινικοί…

   

    Μετά τα πρώτα 5΄ του «θερμού» επεισοδίου – Γιατί το τουρκικό δόγμα των 2,5 πολέμων δεν έχει αντίκρυσμα

   
   

   3.3.2020> Ο Ιανουάριος και ο Φεβρουάριος πέρασαν ευτυχώς χωρίς «θερμό» επεισόδιο, παρά τα θρυλούμενα. Έτσι, κατέρρευσαν για την ώρα οι αναλύσεις που έβλεπαν το «θερμό» επεισόδιο ως αναπόφευκτο αποτέλεσμα των κλιμακούμενων διεκδικήσεων και της επιθετικότητας της Τουρκίας και δικαιώθηκαν πολλοί αρθρογράφοι και προσωπικότητες που δεν το θεωρούσαν πιθανό. Βοήθησαν οι αρνητικές για της Τουρκία εξελίξεις στην Λιβύη και στη Συρία; Βοήθησε η πειστικότητα της ρητορικής για αποτροπή του υπουργείου Άμυνας; Βοήθησε η εξουθενωτικά υποχωρητική στάση της Αθήνας, τα ΜΟΕ και τα σόου περί Χάγης που οργανώνουν οι οπαδοί της συνεκμετάλλευσης;

   
   

   Μια εύλογη απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα θα μπορούσε να είναι ότι όλα αυτά μαζί υποχρεώνουν την Τουρκία να είναι προσεκτική και υπομονετική, διότι η συγκυρία δεν την ευνοεί, ούτε διπλωματικά, ούτε στρατιωτικά. Έτσι, απομένουν τρεις περιπτώσεις για να φτάσουν τα πράγματα σε «θερμό» επεισόδιο: 1) Να γίνει ένα ατύχημα στον αέρα και να χαθεί ο έλεγχος. 2) Να φτάσει σε πολύ δυσμενή θέση η Τουρκία στη Συρία και τη Λιβύη, ώστε πολιτικά το καθεστώς Ερντογάν να χρειαστεί ένα αντιπερισπασμό για εσωτερική κατανάλωση, αφού τα πραξικοπήματα τείνουν να εξαντληθούν ως άλλοθι. 3) Να καταστεί ξεκάθαρο στην Τουρκία πως η Ελλάδα, παρά την πολιτική κατευνασμού, δεν πρόκειται να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων χωρίς «θερμό» επεισόδιο. Ας σημειωθεί πως ορισμένοι αρθρογράφοι που δεν έβλεπαν «θερμό επεισόδιο, κρατούσαν την επιφύλαξη «…εκτός αν το θέλουν οι ΗΠΑ», κι αυτό έχει τη σημασία του στην όποια ανάλυση ως εκδοχή.

   Το Bloomberg ήδη από τις 17 Ιανουαρίου 2020, με αφορμή τις δηλώσεις του Τούρκου προέδρου ότι θα εκδώσει άδειες για έρευνες υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και θα ξεκινήσει εργασίες εξερεύνησης, είχε εκτιμήσει πως ο Έλληνας πρωθυπουργός δεν θα είχε άλλη επιλογή από το να εμποδίσει τα τουρκικά πλοία, γεγονός που θα δημιουργούσε όλες τις προϋποθέσεις για ένα «θερμό» επεισόδιο στο Αιγαίο. Το ειδησεογραφικό πρακτορείο υπενθύμιζε με νόημα την περίπτωση των Ιμίων το 1996. Τόνιζε δε πως «απαιτείται μόνο ένας λάθος υπολογισμός ή μια υπέρβαση των ορίων στο “παιχνίδι” ώστε οι εξελίξεις να οδηγήσουν σε καταστροφή».

   
   

   Πως μπορεί να πάρει έκταση ένα επεισόδιο

   
   

   Συνεπώς, το ενδεχόμενο ενός «θερμού» επεισοδίου στην Ελλάδα ή και στην Κύπρο παραμένει ανοιχτό είτε ως ατύχημα, είτε ως τουρκική πρόθεση για να οδηγηθούμε σε διαπραγματεύσεις εφ΄ όλης της τουρκικής ύλης. Επειδή όμως το no ships, no troops, no flags δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό ξανά από τις Ένοπλες Δυνάμεις της Ελλάδας, αλλά ούτε και από την κατά τα άλλα φιλειρηνική ελληνική κοινωνία και επειδή το Bloomberg καλά τα λέει για τον λάθος υπολογισμό, -των χαρτογιακάδων θα συμπληρώναμε εμείς-, το «θερμό» επεισόδιο μπορεί να συμβεί. Μπορεί επίσης να υπερβεί τα πέντε λεπτά στο σημείο σύγκρουσης ή ακόμη να τύχει απάντησης σε άλλο γεωγραφικό σημείο που όμως επίσης θα χρειαστεί να απαντηθεί.

   Υπό αυτές τις συνθήκες, έχουμε ήδη επισημάνει στο παρελθόν ότι εάν το επεισόδιο δεν σταματήσει επί τόπου, ο κίνδυνος μιας πιο εκτεταμένης σύγκρουσης είναι πιθανός, εξέλιξη που από ένα σημείο και μετά θα πρέπει να βγάλει κάποιον νικητή ώστε να επιβάλει τους όρους του στη διαπραγμάτευση. Η ισοπαλία μάλλον δεν θα οδηγήσει πουθενά.

   Σε πρόσφατο ρεπορτάζ στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ είχε επισημανθεί ότι το αρμόδιο διυπουργικό όργανο λειτουργεί με τον κανόνα “50%-50%” ειρήνη-πόλεμος, και με τα εξής κυριότερα σενάρια κλιμάκωσης της τουρκικής προκλητικότητας: Α) προσβολή των κυριαρχικών δικαιωμάτων από ερευνητικό σκάφος είτε με εμπλοκή τουρκικών φρεγατών, είτε όχι. Β) παραστρατιωτική χρήση του Μεταναστευτικού από την Τουρκία. Γ) αυτόματη ενεργοποίηση των κανόνων εμπλοκής έναντι “προσβολής του πυρήνα της κυριαρχίας” διαδικασία που ήδη έχει λάβει την έγκριση της πολιτικής ηγεσίας και είναι ενεργή.

   Η ενεργοποίηση των κανόνων εμπλοκής είναι μια εξαιρετικά ευαίσθητη στρατιωτική τεχνική διαδικασία, όπου οι εντολές τους απελευθερώνονται κλιμακωτά. Το πιο ακραίο σενάριο κρίσης, επισήμαινε η εφημερίδα, οδηγεί σε εντελώς νέα κατάσταση που όλα τα προηγούμενα στάδια έχουν ξεπεραστεί και θα εμπλακεί άμεσα το σύνολο των συντελεστών ισχύος της Ελλάδας, στρατιωτικής και μη, σύμφωνα με τα επιτελικά σχέδια και τα οποία σε καμία περίπτωση δεν τα χαρακτηρίζει ούτε η παθητικότητα ούτε ο τοπικός χαρακτήρας. Και καταλήγει πως “νικητής” μιας τέτοιας εξέλιξης θα είναι εκείνος που θα έχει βρεθεί σε πλεονεκτική θέση όταν έπειτα από λίγες ώρες “παγώσει ο χρόνος” σε διεθνές πολιτικό και διπλωματικό επίπεδο προκειμένου να αποφευχθούν άλλες εξελίξεις. Κάτι που τίποτε δεν το διασφαλίζει βέβαια. Σε αυτές τις λίγες ώρες, όπου παίζονται τα πάντα, υπεισέρχεται και η θεωρία του «πρώτου πλήγματος».

   
   

   Η σημασία της ταχύτητας και του εύρους

   
   

   Όμως, από την προαναφερθείσα αλληλουχία εξελίξεων προκύπτουν ορισμένα κρίσιμα ζητήματα:

   Πρώτον, σε περίπτωση που η ελληνική πλευρά επιχειρήσει να εμποδίσει το τουρκικό ερευνητικό σκάφος εντός της ελληνικής ΑΟΖ με τους διεθνείς κανόνες (προειδοποιητικές βολές κλπ) και απαντήσουν επιθετικά τα τουρκικά πολεμικά σκάφη συνοδείας και μετά αντεπιτεθούν τα ελληνικά, τότε, έχουν ξεκινήσει οι Τούρκοι κι αυτό θα είναι ένα διπλωματικό πλεονέκτημα.

   Δεύτερον, αν όμως το τουρκικό ερευνητικό έρθει μόνο του και αρνηθεί να συμμορφωθεί, τότε, η ελληνική πλευρά μπορεί να το πλευροκοπήσει και να το αιχμαλωτίσει οδηγώντας το εκτός. Αν δεν υπάρξει τουρκική αντίδραση, δεν υπάρχει και «θερμό» επεισόδιο. Αν όμως υπάρξουν σε άλλο σημείο τουρκικά αντίποινα, τότε, έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου.

   Τρίτον, σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές, η ταχύτητα και το εύρος της αντίδρασης (rapid response) της ελληνικής πλευράς είναι καίριας σημασίας. Που σημαίνει πόση ζημιά μπορείς να κάνεις στον αντίπαλο πριν ενεργοποιηθεί ο διεθνής παράγοντας και μπλοκάρει (και ηλεκτρονικά;) τη διένεξη.

   Η τρέχουσα συγκυρία μοιάζει να απομακρύνει το ενδεχόμενο «θερμού» επεισοδίου. Ένας σχετικά πρόσφατος λόγος είναι ότι σύμφωνα με εκτιμήσεις σοβαρών παρατηρητών, οι φημολογίες για απόπειρα νέου πραξικοπήματος και οι πολυάριθμες νέες συλλήψεις στρατιωτικών ήταν μια αντίδραση του καθεστώτος Ερντογάν σε άτυπο pronunciamento του Τουρκικού Επιτελείου που ήθελε άμεση απεμπλοκή από τη Συρία. Φαίνεται λοιπόν ότι σε αυτή τη φάση το δόγμα των 2.5 Πολέμων της Τουρκίας εναντίον της Συρίας, της Ελλάδας και των Κούρδων δεν έχει αντίκρισμα και αυτό μάλλον το γνωρίζουν οι Τούρκοι επιτελείς. Από την άλλη τα καθεστώτα τύπου Ερντογάν είναι αδίστακτα προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία και συχνά προβαίνουν σε μη λογικές ενέργειες.