Στην Αυλή της Τεχεράνης Παίζεται για Άλλη μιά Φορά το Μέλλον της Παγκόσμιας Οικονομίας –Ποιός θα Αποδειχθεί «Κότα» στο Επικίνδυνο bras de fer Ιράν-ΗΠΑ;

energia.gr
Τριτη, 10 Ιουλίου 2018 
 
Αν επιλέξει, κανείς, να πάρει στα ελαφρά, την ανερμάτιστη συμπεριφορά του Ντόναλντ Τραμπ, απέναντι στους παραδοσιακούς συμμάχους και στους παραδοσιακούς εχθρούς των Ηνωμένων Πολιτειών, θα έχει διολισθήσει σε κατάσταση «προπατορικού αμαρτήματος». Είναι γνωστό πως τις διακρατικές σχέσεις και, κατ’ επέκταση, τη διεθνή διπλωματία εδραιώνουν η αρχή της ανταποδοτικότητας και η συνεργασία και τις ανατρέπουν ο αναθεωρητισμός και οι ακραίες φιλοδοξίες μεμονωμένων κρατών και ηγετών. Στην περίπτωση του Ντόναλντ Τραμπ μπορούμε να διακρίνουμε ψήγματα από τις παραπάνω «αρχές». Την ώρα που τα «σπάει», με τους διαχρονικούς εταίρους των ΗΠΑ, στη γειτονιά του και εκείθεν του Ατλαντικού, και παίζει με τη φωτιά στην περίπτωση του Ιράν, ο πρόεδρος των ΗΠΑ το παίζει σχεδόν «αδελφοποιητός», με τον δικτάτορα και, αποδεδειγμένα, πυρηνικό bully της Ασίας, Κιμ Γιονγκ Ουν. 

ΠΗΓΗ https://www.energia.gr/article/144915/sthn-aylh-ths-teheranhs-paizetai-gia-allh-mia-fora-to-mellon-ths-pagkosmias-oikonomias-poios-tha-apodeihthei-kota-sto-epikindyno-bras-de-fer-iranhpa
Τί να συμβαίνει, άραγε, στο μυαλό του Ντόναλντ; Επειδή αν ο στόχος του είναι να διασφαλίσει, π.χ., πως το Ιράν δεν θα αποκτήσει ποτέ την ικανότητα να κατασκευάσει πυρηνική βόμβα, είναι βέβαιο πως, αποχωρώντας από τη συμφωνία για τα πυρηνικά κάνει μια τρύπα στο νερό, αφού αφαιρεί από τις ΗΠΑ και την Διεθνή Οργάνωση Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ), τη δυνατότητα να παρακολουθούν πλήρως και επί 24ώρου βάσεως, τις δραστηριότητες της Τεχεράνης στον τομέα
Πώς να αντιμετωπίσεις, επομένως, το φαινόμενο Τραμπ, αλλά κυρίως, πώς να διαχειριστείς την απειλή μιας γενικευμένης παγκόσμιας κρίσης που επικρέμαται, για άλλη μια φορά, πάνω από τα κεφάλια μας με αφορμή την παγκόσμια κυριαρχία στο πετρέλαιο –αυτό υπήρξε, ανέκαθεν, το διακύβευμα. Ορισμένοι κύκλοι προειδοποιούν πως το εκρηκτικό μείγμα, Τραμπ-αδιαλλαξία- επενδυτική πλεονεξία* μπορεί να εκτοξεύσει την τιμή του αργού σε στρατοσφαιρικά επίπεδα. Μερικοί μιλούν ακόμη και για 150 δολάρια το βαρέλι.  

Η γεωπολιτική είναι ο σημαντικότερος παράγοντας για τον καθορισμό των παγκόσμιων τιμών ενέργειας. Η αρχή έγινε στον άλλοτε βιβλικό παράδεισο της Μεσοποταμίας, μετά το τέλος του Μεγάλου Πολέμου. Αυτή τη φορά δεν ήταν ο Αδάμ με την Εύα που θέλησαν να δοκιμάσουν το απαγορευμένο φρούτο, αλλά οι αγγλογάλλοι που επιθύμησαν τον μαύρο χρυσό που αναβλύζει άφθονος, από τα έγκατα της περιοχής. Και μπορεί, στο ιστορικό διάβα, τα κράτη του Κόλπου να «πειθάρχησαν», άλλο περισσότερο και άλλο λιγότερο στις επιταγές (ή μήπως, εκβιασμούς;) της Δύσης, ωστόσο το Ιράν παραμένει αγκάθι και παράλληλα, το πολύτιμο ενεργειακό πετράδι που οι διεθνείς «κυνηγοί», απώλεσαν μετά την ανατροπή του εκλεκτού των Αμερικανών, Σάχη Ρεζά Παχλεβί, από τους Μουλάδες.

Εμπεδώσαμε, λοιπόν, ότι ο Τραμπ είναι απρόβλεπτος. Πώς μπορεί να αντιδράσει, όμως, το φαινομενικά στριμωγμένο στα σχοινιά, Ιράν; Μια απάντηση δόθηκε προ ημερών όταν η Τεχεράνη έριξε μια ηχηρή «στρακαστρούκα». Με τη σαφή υποστήριξη των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης, ο –πρώην- μετριοπαθής πρόεδρος του Ιράν, Χασάν Ρουχανί, προειδοποίησε ότι οι μεταφορές πετρελαίου από τα  Στενά του Ορμούζ, θα μπορούσαν να «διαταραχθούν», εάν η Ουάσιγκτον ανανεώσει, όπως έχει προαναγγείλει, τις κυρώσεις σε βάρος της χώρας του, στις 4 Νοεμβρίου.

Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που η Τεχεράνη απειλεί να κλείσει τα Στενά. Ωστόσο, αυτή τη φορά ο Ρουχανί διαθέτει ένα ισχυρό σύμμαχο. Ο στρατηγός Κασέμ Σολεϊμανί, αρχηγός των Φρουρών της Επανάστασης, ανακοίνωσε ότι οι δυνάμεις του είναι έτοιμες να εκτελέσουν άμεσα, πιθανό προεδρικό διάταγμα για τον αποκλεισμό των Στενών του Ορμούζ. Αλλά γιατί το καθεστώς παίζει, για άλλη μια φορά, το χαρτί του πορθμού που αποτελεί το μοναδικό πέρασμα στον Περσικό Κόλπο; Στο στενότερο σημείο τους, τα Στενά έχουν πλάτος λιγότερο από 35 μίλια, αλλά το ήμισυ της έκτασης αυτής ανήκει στη θαλάσσια δικαιοδοσία του Ιράν. Το πρόβλημα επιτείνει το γεγονός πως, πολύ λιγότερο από το εναπομένον πλάτος τους είναι, πραγματικά, πλεύσιμο. Το πολεμικό ναυτικό του Ιράν μπορεί να απαγορεύσει, αλλά όχι και να αποκλείσει εντελώς τη θαλάσσια διέλευση από τα Στενά.

Ωστόσο, η αβεβαιότητα από μια πιθανή διακοπή των μεταφορών πετρελαίου, θα επιφέρει αστάθεια και θα αυξήσει ραγδαία τις διεθνείς τιμές – εκτός του ότι είναι πιθανό να προκαλέσει την αμερικανική στρατιωτική επέμβαση για να κρατηθεί ανοιχτό το πέρασμα. Όπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες ιστορίες, όλα εξαρτώνται από το ποιός θα βάλει πρώτος την ουρά στα σκέλια. Σχεδόν 17 εκατομμύρια βαρέλια, ή περίπου το 22% της παγκόσμιας ημερήσιας μεταφοράς αργού πετρελαίου εκτελείται μέσω Ορμούζ. Αν λάβουμε υπόψη μόνο το πετρέλαιο που μεταφέρεται από τα δεξαμενόπλοια, αφαιρώντας, δηλαδή, το αργό που διοχετεύεται μέσω αγωγών, το ποσοστό ανεβαίνει στο 36% του παγκόσμιου εμπορίου πετρελαίου. Σαουδική Αραβία, Μπαχρέιν, ΗΑΕ, Κατάρ, Ιράκ και Κουβέιτ θα επηρεαστούν αμέσως, αν προκύψει ανάλογο σενάριο. Το Ιράν θα ζημιωθεί, επίσης, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των δεξαμενόπλοιων εξυπηρετείται από τους τερματικούς σταθμούς στο νησί Kharq, στον βόρειο Περσικό.

Το Ιράν μοιάζει πιο αποφασισμένο, αυτή τη φορά, να προασπίσει τα συμφέροντά του. Στην τελική, μπορείς να βομβαρδίσεις την Τεχεράνη, αλλά δεν μπορείς να εισβάλλεις στη χώρα, όσο παίζει το ενδεχόμενο να κατέχει πυρηνική βόμβα. Ο καλύτερος τρόπος να αντιμετωπίσεις τα κράτη-«απειλή», είναι να τα προσεταιρίζεσαι. Τώρα, πώς ο Τραμπ επέλεξε να «προσεταιριστεί», τον Κιμ και όχι τον Ρουχανί, μόνο εκείνος το ξέρει - και όλοι οι υπόλοιποι, το υποψιαζόμαστε...
* Οι επενδυτές που πιέζουν τις πετρελαϊκές να μοιράζουν υψηλά μερίσματα, αντί να επενδύουν στην ανάπτυξη των δραστηριοτήτων τους θέτουν, άθελά τους (;) τις βάσεις για ένα πρωτοφανές άλμα στις τιμές του αργού, υποστηρίζει η Bernstein. Η απαίτηση για επιστροφές και διανομή μερισμάτων επικρατεί, έναντι των αναγκαίων κεφαλαιουχικών δαπανών για την εύρεση νέων κοιτασμάτων, ανέφεραν σε σημείωμά τους οι αναλυτές. Η συγκεκριμένη τάση οδηγεί σε μείωση των αποθεμάτων των μεγάλων παραγωγών και σε βύθιση του δείκτη επανεπένδυσης, στα χαμηλότερα επίπεδα 25ετίας, ανοίγοντας το δρόμο για σπάσιμο του ρεκόρ που σημειώθηκε την περασμένη δεκαετία στις τιμές του πετρελαίου, σύμφωνα με την Bernstein.

Σχόλια

Ο χρήστης panpan είπε…
Το πρόβλημα δεν είναι ούτε τα πετρέλαια, ούτε τα αέρια γιατί σε λίγα χρόνια δεν θα ασχολείται κανένας με την άφθονη ηλεκτρική ενέργεια της πυρηνικής σύντηξης που είναι έτοιμη.

Το πρόβλημα είναι ποιος θα ελέγχει τις αγορές, αυτό είναι το πακέτο και οι παίχτες είναι τεράστιοι.
Οι παραγκωνισμένες εδώ και μερικές δεκαετίες Η.Π.Α, η αναδυόμενη νέα υπερδύναμη Κίνα, η Ρωσία και για τα μπάζα Ευρώπη.

Όλα για την κυριαρχία και το χρήμα, το κεφάλι μας όμως, όλοι μαζί θα το φάμε, γιατί το μυαλό μας ούτε στα ίσια του είναι, ούτε στην θέση του.