ΓΙΑΤΙ Ο ΕΡΝΤΟΓΑΝ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ ΕΥΚΟΛΑ

 Greek Spirit 

5-12-2017

Το 2006 ο ΟΗΕ επέβαλε μια δέσμη οικονομικών κυρώσεων εναντίον του Ιράν, κυρώσεις οι οποίες συνολικά ονομάσθηκαν ως ΄΄εμπάργκο΄΄ εφόσον ο κύριος όγκος τους αφορούσε την απαγόρευση κάθε εμπορικής σχέσης του Ιράν με την Δύση και τον κόσμο.Εξαγωγές και εισαγωγές απαγορεύθηκαν,η οικονομία του Ιράν υπέστη μεγάλο και συνεχές πλήγμα, το θεοκρατικό καθεστώς σκλήρυνε την στάση του επάνω στους άτυχους Ιρανούς την ίδια στιγμή που η διαφθορά και το παρεμπόριο των οικονομικών και πολιτικών ελίτ του Ιράν μεσουρανούσαν.

Ο Ερντογάν εκμεταλεύθηκε το εμπάργκο εναντίον του Ιράν με πολλούς τρόπους, ανάμεσα τους και το ξέπλυμα χρήματος των ιρανικών ελίτ -εφόσον απαγορεύονταν η πρόσβαση τους σε τράπεζες του εξωτερικού- η διακίνηση λαθραίου πετρελαίου, χρυσού, ναρκωτικών και ότι άλλο μπορεί να γίνει αντικείμενο λαθρεμπορίας. Την εποχή εκείνη ο Ερντογάν δεν είχε αναμιχθεί στον πόλεμο της Συρίας, αυτός ξέσπασε το 2011, και δεν είχε ακόμα την εύνοια του Κατάρ το οποίο από το 2011 και μετά ΄΄χρύσωσε΄΄ την τουρκική οικονομία.

Έτσι ο Ερντογάν ήταν αναγκασμένος να κάνει ΄΄δουλειές του ποδαριού΄΄ δηλαδή λαθρεμπόριο με το αποκλεισμένο Ιράν, πρακτική καθόλου άγνωστη για τις τουρκικές  κυβερνήσεις διαχρονικά. Φαεινό παράδειγμα αποτελεί η Τανσού Τσιλέρ, πρωθυπουργός των Ιμίων, η οποία κατηγορήθηκε για παρόμοια σκάνδαλα με λαθρεμπόριο ναρκωτικών και άλλων προϊόντων.

Η Τουρκία ανέκαθεν χρηματοδοτούσε το βαθύ κράτος της με τα κέρδη από το λαθρεμπόριο, τόσο οι κεμαλικοί όσο και οι ισλαμιστές του Ερντογάν.

Ο Ερντογάν αποτελεί ένα μεγάλο, ίσως τον κύριο παίκτη, της περιοχής.Είναι χαρακτηριστικό των συναλλαγών και ΄΄αλισβερισιών΄΄ της Μ.Ανατολής το γεγονός ότι ο ηγέτης των αυτόνομων  Κούρδων του Ιράκ διαχρονικά είχε τις καλύτερες σχέσει με τον Ερντογάν και μάλιστα είχε χρηματοδοτήσει τις προεκλογικές καμπάνιες του Ταγίπ. Και μιλάμε για τον ηγέτη των Κούρδων του Ιράκ και των Πεσμεργκά που υποτίθεται κόπτεται και εργάζεται για την ίδρυση του Κουρδικού κράτους στην Βόρεια Συρία.

Ο λόγος που ο Μπαρζανί συνεργάζεται με τον Ερντογαν είναι ότι ο πρώτος μπορεί να εξάγει και να διαθέτει το πετρέλαιο του, είτε νόμιμα είτε λαθραία,μέσω της χώρας του δεύτερου.Just buisness, nothing perssonal

Οι Αμερικάνοι έχουν ΄΄τσιμπήσει΄΄ έναν ιρανοαζέρο επιχειρηματία τον Ζαράμπ, ο οποίος αποτελούσε στενό συνεργάτη του Ερντογάν στην υπόθεση με το σπάσιμο του εμπάργκο του Ιράν.

Ο Ζαραμπ είναι κρατούμενος στις ΗΠΑ και καταθέτει στοιχεία εναντίον του Ερντογάν και μια καινούργια ελπίδα έχει ανατείλει για τους αφελείς, ότι δηλαδή ο Ερντογάν θα βρεθεί κατηγορόυμενος ενώπιον της διεθνούς κοινότητας και ότι θα έχει την τύχη του Μιλόσεβιτς ή του Νοριέγκα και πάει λέγοντας.

Για την ιστορία να πούμε ότι το εμπάργκο του Ιράν άρθηκε τον Ιανουάριο του 2016 από τον Ομπάμα ο οποίος νόμιζε ότι η βασική αιτία για την επιβολή του εμπάργκο, το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν,ήταν πλέον ελεγχόμενη εφόσον το Ιράν έγινε δεκτικό τον έλεγχο του προγράμματος αυτού απο την διεθνή κοινότητα, κάτι το οποίο είναι μια ανοησία και καλά κάνουν οι Εβραίοι και ανησυχούν.

Ο Ερντογάν δεν είναι εύκολος στόχος ακόμα και εάν καταδικαστεί από το διεθνές δικαστήριο και δεν μπορεί να ξεμυτίσει απο την Τουρκία.

Βλέπετε, όλοι όσοι έχουν καταδικαστεί και έχουν συλληφθεί από την ΄΄διεθνή κοινότητα΄΄ για αδικήματα εναντίον της ανθρωπότητας έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό , τό ότι οι  ΗΠΑ ή το ΝΑΤΟ εισέβαλαν με στρατιωτικά μέσα στην χώρα τους.

Υπάρχει σήμερα περίπτωση οι ΗΠΑ να εισβάλουν ή να οργανώσουν μια στρατιωτική επιχείρηση όπως στον Παναμά το 1989 όπου συνέλαβαν τον Νοριέγκα; Μα και βέβαια όχι. 

Εξάλλου ο Ερντογάν κατηγορείται για το σπάσιμο του εμπάργκο στο Ιράν και όχι για τα εγκλήματα εναντίον των Κούρδων και των Σύριων. Από αυτό και μόνο φαίνεται πως οι ΗΠΑ δεν μπορύν να τον προσβάλουν νομικά όπως πρέπει ή ότι δεν θέλουν στ αλήθεια την πτώση του αλλά τον έλεγχο του.

Υπάρχουν πολλοί που τολμούν να ψελλίσουν ότι ο Ερντογάν θα έχει το τέλος κάποιου δικτακτορίσκου μιας BANANA REBUBLIC της λατινικής Αμερικής.

Ανοησίες φυσικά.....

Οι ΗΠΑ σε δεύτερο επίπεδο προσπαθούν να αλώσουν την οικονομία της Τουρκίας απαξιώνοντας τα τουρκικά ομόλογα και πράγματι πολλοί επενδυτές πωλούν τα τουρκικά ομόλογα και άλλες αξίες που διαθέτουν με αποτέλεσμα η τουρκική λίρα να δέχεται πιέσεις αλλά και να γίνεται εκροή κεφαλαίων από την Τουρκία. Μια απο τις λύσεις που έχει στα χέρια της η κεντρική τουρκική τράπεζα είναι η αύξηση των επιτοκίων δηλαδή του τόκου που αποδίδουν τα τουρκικά χρεόγραφα για να προσελκύσει νέους αγοραστές και να αποτρέψει τους ήδη κατόχους να τα πωλήσουν. Ωστόσο ο Ενρτογάν αρνείται την αύξηση επιτοκίων διότι θα αυξηθούν και τα επιτόκια των καταναλωτικών και στεγαστικών δανείων που έχουν πάρει οι Τούρκοι πολίτες.Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο μέσος Τούρκος πολίτης  έχει πέσει θύμα των τραπεζών και έχει πάρει πολλά καταναλωτικά δάνεια και κάρτες τις  οποίες δυσκολεύετε να αποπληρώσει. Η Τουρκία, αλλά και η Ρουμανία και Βουλγαρία, ζούνε εποχές ανάλογες με αυτές της Ελλάδας πριν το 2008 όπου οι τράπεζες μοίραζαν αφειδώς προεγκεκριμένα δάνεια σε όλους ανεξαιρέτως οι οποίοι είχαν  έστω κάποιο εισόδημα.

Ωστόσο απο την οικονομική ύφεση λόγω άρνησης Ερντογάν να αυξήσει τα επιτόκια μέχρι την ανατροπή του ο δρόμος είναι μακρύς, απέραντος.

Μην ξεχνάμε ότι η τουρκική οικονομία χρηματοδοτείται με δεκάδες δις δολαρίων απο το Κατάρ, κάτι το οποίο δεν είναι μυστικό εφόσον κάθε χρόνο στον τουρκικό προυπολογισμό εγγράφεται πλεόνασμα ύψους πολλών δεκάδων δις ως ΄΄πλεόνασμα αγνώστου προελεύσεως΄΄

Ο Ερντογάν δεν είναι ούτε Μιλόσεβιτς ούτε Νοριέγκα διότι είναι ηγέτης μια χώρας των 70 εκατομμυρίων και σε κάθε περίπτωση όχι μόνο οι ΗΠΑ δεν τολμούν να επέμβουν στρατιωτικά εναντίον της αλλά -εάν θυμάστε- το 2003 και πριν την εισβολή στο Ιράκ έβγαλαν και τον ΄΄σκασμό΄΄ όταν ο Ερντογάν απαγόρευσε την διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων απο την Τουρκία με κατεύθυνση το Ιρακ.

Στο Κάτάρ σταθμέυει μόνιμα μια πλήρη τουρκική ταξιαρχία η οποία παρέχει ασφάλεια στο ανύπαρκτο στρατιωτικά κρατίδιο το οποίο με την σειρά του χρηματοδοτεί με ζήλο και ζέση την Τουρκία. Η Τουρκία και οικονομική κρίση να υποστεί και πάλι πετρέλαιο και χρήμα θα έχει για τις ένοπλες δυνάμεις της.

Σημαντικός παράγοντας είναι και οι σχέσεις Τουρκίας-Γερμανίας, σχέσεις που αφορούν στην ουσία σε συμμαχικό παρασκηνιακό άξονα με μέλος και το Κατάρ του οποίου τελευταίο κατόρθωμα ήταν το Ισλαμικό κράτος. Συνεργάτης του άξονα αυτού ήταν και η ρεπουμπλικανική αντιπολίτευση του Ομπάμα που ήλεγχε την CIA η οποία έδωσε τα φώτα της στην εκπάιδευση των ισλαμιστών. Γερμανία-Κατάρ-Τουρκία και ΗΠΑ βύθισαν την Συρία στο χάος για να ανατραπεί ό Άσαντ ό οποίος δεν ήθελε να περάσει ο αγωγός αερίου Κατάρ-Ιορδανίας-Συρίας-Τουρκίας-Ελλαδας-Ιταλίας και ο οποίος θα απεξαρτούσε την Γερμανία απο το ρωσικό αέριο.

Ο  ΄'αξονας Γερμανίας-Τουρκίας δεν σπάει και μην ξεγελιέστε απο τα σποραδικά επεισόδια μεταξύ των δύο χωρών, τα συμφεροντα που τις δένουν είναι ισχυρότερα απο οποιαδήποτε κρίση στις σχέσεις τους. Μπορεί σήμερα η Τουρκία να ανηκει επίσημα στο ρωσικό στρατόπεδο ωστόσο οι επνδύσεις της Γερμανίας στην Τουρκία αλλά και οι Τουρκοι της Γερμανίας είναι παράγοντες που εμποδίζουν την ρήξη. Εξάλλου και η Γερμανία που εξαρτάται ενεργειακά απο την Ρωσία δεν έχει πρόβλημα με την προσχώρηση της συμμαχου Τουρκίας στην Ρωσία.Μέρκελ και Πούτιν παρασκηνιακά τα πάνε πολύ καλά και ως ένα βαθμό συνεργάζονται  πολύ πιο στενά απ΄ότι θέλουμε να πιστεύουμε

Όσο για τον Ζαράμπ, τον ιρανο-αζερο-τουρκο επιχειρηματία που καταθέτει στις ΗΠΑ εναντίον του Ενρτογάν, οι πιθανότητες να βλάψει τον Ερντογάν είναι  μηδαμινές.

Ο μόνος τρόπος να ανατραπεί ο Ερντογάν είναι πολιτειακή αναταραχή ανάλογη της πλατείας Ταξίμ το 2013 .Ωστόσο ο Ερντογάν έχει καταφέρει απο τότε να ελέγξει ακόμα καλύτερα τον στρατό και την αστυνομία όπως επίσης και την κεμαλική επιχειρηματική ελίτ που θεώρησε εξ αρχής ως ύποπτη για την υποκίνηση των ταραχών.

Το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2015 είναι ένα ακόμα καλό παράδειγμα.Το πραξικόπημα αυτό είχε οργανωθεί απο τους αντιπάλους του Ερντογάν αλλά  όταν ο ίδιος το πληροφορήθηκε λίγο πριν ξεσπάσει το άφησε να εξελιχθεί και τελικά το χρησιμοποίησε ως την καλύτερη δικαιολογία για την εκκαθάριση όλων των κεμαλικών στην κρατική μηχανή.

Ο Ερντογάν μπορεί στην αρχή της πολιτικής του καριέρας να είχε την εύνοια και φανερή υποστήριξη  των ΗΠΑ αλλά ως τελικό προϊόν δεν έχει καμία σχέση με δικτατορίσκους κρατιδίων της Λατινικής Αμερικής και Βαλκανίων πρώτον διότι ηγείται μιας μεγάλης χώρας με τεράστια μεν προβλήματα αλλά και τεράστια δύναμη και δεύτερο εδώ και καιρό έχει αλλάξει στρατόπεδο και έχει ως προστάτες και μέντορες την αναγεννημένη Ρωσία και το Κατάρ που διαθέτει τα δεύτερα μεγαλύτερα αποθέματα αερίου στον κόσμο.

Δυστυχώς οι φλυαρίες ενός 33χρονου επιχειρηματία celebrity που κρατείται στις ΗΠΑ και μια αναταραχη στην κεφαλαιαγορά δεν πρόκειται να καταβάλουν τον Ερντογάν, απλά να τον φθείρουν. 

Όσο για την κεμαλική και υπερεθνικιστική αντιπολίτευση του βλέπουμε ότι παρόλους τους παλικαρισμούς της δεν είναι ικανή να αντρέψει το ρεύμα συμπάθειας του Ερντογάν στις λαϊκές μάζες.

Δεν πα να λέει ο Κιλιτσντάρογλου σχετικά με τον Ζαράμπ και τις καταθέσεις του στις ΗΠΑ,ο Ερντογάν γνωρίζει ότι οι λαϊκές μάζες που τον ψηφίζουν λίγο ενδιαφέρονται για τα σκάνδαλα του. Εάν τα σκάνδαλα ήταν λόγος για πτώση τότε ο Ερντογάν θα είχε πέσει το 2013 όταν αποκαλύφθηκαν οι μαγνητοφωνημένες τηλεφωνικές συνδιαλέξεις με μέλη της οικογενείας του στις οποίες έδινε οδηγίες που να κρύψουν και που να διαθέσουν τα δις δολάρια από μίζες και κομπίνες με την επιχειρηματική ελίτ της Τουρκίας και φυσικά από το σπάσιμο του εμπάργκο με το Ιράν.

Αρκετοί με κατηγορούν για ηττοπάθεια,και άλλοι ακόμα και για θαυμαστή του Ερντογάν. Εγώ την αλήθεια γράφω και η αλήθεια είναι ότι οι γείτονες μας, Αλβανία-Σκόπια-Τουρκία μπορεί να κυβερνώνται από γραφικούς δικτατορίσκους δεν παύουν ωστόσο να αποτελούν χώρες οιοποίες με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα προσπαθούν όχι μόνο για την επιβίωση τους αλλά και για την αναδειξη τους σε πρωταγωνιστές. 
Ποιά είναι άραγε πιο υπέυθυνη και πατριωτική στάση, αυτή του δήθεν ΄΄στρατηγικά  ψύχραιμου΄΄ καιροσκόπου ή αυτή του πατριώτη ο οποίος πέφτει σε ολισθήματα μεν αλλα διατηρεί το τεμπο του και δεν σταματάει πουθενά; Και κατά πόσο ο πρωτος ,ο ΄΄στρατηγικά ψύχραιμος  ψευτοκυρίλας΄΄, έχει το δικαίωμα στην αφασία σε ένα περιβάλλον όπως αυτό της Βαλκανικής.
Στην ιστορία, στην καθημερινότητα , στον πόλεμο, δεν νικάει απλά ο καλύτερος αλλά αυτός που θέλει πραγματικά να νικήσει έστω κι αν παιζει χωρίς κανόνες.