Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΚΗ ΕΚΚΑΘΑΡΙΣΗ ΣΤΗΝ ΣΑΟΥΔΙΚΗ ΑΡΑΒΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΣΥNΕΠΕΙΕΣ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΑΥΤΗ

Γράφει ο ΑΛΩΠΗΞ

16-11-2017

Ως γνωστόν, τον Νοέμβριο του 2017, συνέβησαν στην Σαουδική Αραβία, πολύ έντονα και βίαια γεγονότα, εν μέσω μάλιστα της κυρίαρχης στην χωρά βασιλικής οικογένειας, το οποία από πολλούς χαρακτηριστήκαν ως ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ των διάφορων έντονα αντιμαχόμενων φατριών της.

Και όλα αυτά, για τον πλήρη έλεγχο της εξουσίας, με την παράλληλη ολοσχερή μάλιστα αφανισμό όλων των αντίπαλων του νικητή), από μια φατρία, όπως ακριβώς γίνεται και στο τέλος της ταινίας «ο Νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, μετρά από ένα ανήλεες «παιχνίδι του Στέμματος».

Όλα ξεκίνησαν με τον θάνατο του βασιλιά Μάνταλα του οίκου των Σαούντ στο βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας και την διαδοχή του από τον (για πολλούς παντελώς ανίκανο) Σαλμάν, ο οποίος αποφάσισε να σπάσει το παλαιό (από την ίδρυση του βασιλείου) έθιμο, σύμφωνα με το οποίο, όταν πεθαίνει ο βασιλιάς, δεν τον διαδέχεται ο γιος του, αλλά ο αμέσως επόμενος σε ηλικία αδερφός του.

Το σύστημα αυτό, υιοθετήθηκε από τον ιδρυτή του βασιλείου (http://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_52.html), Μοχάμεντ Ιμπν Σαούντ, ο οποίος πίστευε, ότι μόνο με αυτόν τον τρόπο, δεν θα εγκαθιδρυόταν μια δυναστεία από την πλευρά ενός μόνο μέλους της βασιλικής οικογένειας (κάτι που θα επέφερε την έντονη δυσαρέσκεια όλων των άλλων και θα οδηγούσε σε συγκρούσεις για την κυριότητα του θρόνου), ενώ όλοι θα ήταν ικανοποιημένοι, μιας και κάθε φατρία, θα είχε τον έλεγχο του βασιλείου για ένα χρονικό διάστημα.

Όμως, από την στιγμή, που οι καλοζωισμένοι μονάρχες του βασιλείου, ζούσαν πολλά χρονιά και όταν πέθαιναν τους διαδεχόταν τα αδέρφια τους, μέχρι να φτάσει η σειρά όλων των γιων τους να κυβερνήσουν (η Σαουδική Αραβία έχει συνολικά εικοσιπέντε χιλιάδες πρίγκηπες), θα είχαν φτάσει και αυτοί σε μεγάλη ηλικία, ενώ πρακτικά, ελάχιστοι από αυτούς θα κατάφερναν να γίνουν βασιλείς.

Επίσης, οποίος δεν γινόταν βασιλιάς, έπαιρνε την «κατοχή» ενός από τα υπόλοιπα σημαντικά αξιώματα του κράτους, έτσι ώστε να υπάρχει ισορροπία στον διαμοιρασμό της ισχύς της εξουσίας και καμμιά φατρία, ούτε καν η βασιλική, να μην μπορεί να γίνει τόσο ισχυρή, που να μπορεί να αλλάξει το σύστημα και να καταλάβει όλα τα σημαντικά αξιώματα για λογαριασμός της, παραγκωνίζοντας όλες τις άλλες.

Το σύστημα αυτό, το οποίο εκπροσωπούσε κάθε φατρία του βασιλείου («προοδευτική», «συντηρητική», «παραδοσιακή» ή «μεταρρυθμιστική»), δεν άφηνε επίσης να υπάρχει μια σταθερή πολιτική, οικονομική και ιδεολογική πορεία στην χωρά, αφού κάθε πλευρά στόχευε να επιβάλλει τις ιδέες της στις άλλες, αδιαφορώντας για τα πιστεύω τους και υπονομεύοντας συνεχώς την πολιτική τους.

Επομένως, το παραπάνω σύστημα, αν και όντως κατάφερε να φέρει ισορροπία στις σχέσεις των διάφορων τμημάτων της βασιλικής οικογένειας και μέσω της «διάδοχης της αδερφοκρατίας» να αποτρέψει εμφύλιες διαμάχες στην χωρά, για κάποιους χαρακτηριζόταν δυσλειτουργικό και πως δεν άφηνε το περιθώριο για ανανέωση στο βασίλειο.

Έτσι, λίγο μετρά αφότου ο Σαλμάν κατέλαβε τον θρόνο του βασιλείου, αμέσως παραγκώνισε από την νόμιμη σειρά διάδοχης, τον ανιψιό του, τον Ναουάφ (http://www.triklopodia.gr/saoudiki-aravia-auti-171nixta-megalon-maxairion187-einai-kinisi-trofodoteitai-paniko/#), με την κατηγορία πως τάχα αποδείχθηκε αποτυχημένος πολιτικά και προώθησε στην θέση του, τον γιό του(εξίσου ανίκανο με τον πατερά του, αλλά πολύ πιο αδίστακτο), πρίγκηπα Μοχάμεντ.

Αυτός (μαζί με τον πατερά του), από την στιγμή της ανόδου του πατέρα του στον θρόνο της Σαουδικής Αραβίας, ξεκίνησε μια τυχοδιωκτική πολιτική (χρηματοδοτώντας τους πάντες από τον ISIS ως και τους Κούρδους), η οποία δεν απέδωσε ποτέ τίποτε θετικό στην εξωτερική (και όχι μόνο) πολιτική της Σαουδικής Αραβίας (http://corfiatiko.blogspot.gr/2017/11/blog-post_98.html, http://www.analystsforchange.org/2017/11/blog-post_2.html,, http://www.analystsforchange.org/2017/11/blog-post_5.html).

Συγκεκριμένα, χάρις αυτούς τους δυο, εντάθηκε η στήριξη στον ISIS στην Συρία και το Ιράκ από μέρους του βασιλείου, η χρηματοδότηση για την άνοδο στην εξουσία ισλαμιστών σε πολλές Αραβικές χώρες (σε Τυνήσια, Λιβύη, Αίγυπτο, Υεμένη, Παλαιστίνη, Πακιστάν, Σομαλία από κοινού με το Κατάρ), με την ταυτόχρονη υπονόμευση των κοσμικών αυταρχικών καθεστώτων σε όλες αυτές τις χώρες (http://alophx.blogspot.gr/2017/06/game-of-thrones_7.html).

Παράλληλα, ο Σαλμάν, μαζί με τον γιο του Μοχάμεντ, προέβησαν στην ίδρυση του Αραβικού ΝΑΤΟ (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/1831-1839.html), όπως και στην αποτυχημένη στρατιωτική εκστρατεία μαζί με άλλους Άραβες συμμάχους τους στην Υεμένη (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_11.html), προκειμένου να καταστείλουν την απόπειρα του Ιράν, να θέσει την χωρά αυτή, υπό την επιρροή του.

Όμως, όπως είναι ευρύτερα γνωστό, τα ισλαμικά καθεστώτα όλων των παραπάνω χωρών, τελικά κατέρρευσαν, είτε με εκλογές, είτε με πραξικόπημα ή εμφύλιο, και οι αηδιασμένοι και κατατυραννημένοι από τους ισλαμιστές κυβερνήτες λαοί, έβλεπαν ως «σωτήρες τους» πλειοψηφικά τους πραξικοπηματίες στρατηγούς. 

Τα μονά ισλαμικά (και χρηματοδοτούμενα από Σαουδική Αραβία και Κατάρ) καθεστώτα που παρέμειναν στον κόσμο, ήταν αυτά της Τουρκίας του Ερντογάν, αλλά και τα αποδυναμωμένα του Σουδάν, αλλά και της Χαμάς στην Γάζα της Παλαιστίνης.

Ταυτόχρονα, και η οικονομία της χωράς άρχιζε να παραπαίει και η ιδιά να έχει έλλειμα χρέους, το πετρέλαιο της χωράς (που είναι και η κυριά πηγή εσοδών της) άρχιζε να τελειώνει, ενώ ακόμα και η εκστρατεία της Σαουδικής Αραβίας στην Υεμένη βάλτωσε, θυμίζοντας περισσότερο το αντίστοιχο βάλτωμα των ΗΠΑ στον πόλεμο του Βιετνάμ. 

Με την άνοδο δε του Τραμπ στην εξουσία των ΗΠΑ, η επιθετική εξωτερική πολιτική του προέδρου και η έντονη αντιισλαμική του πολιτική, έκανε την Σαουδική Αραβία (υπό τον Σαλμάν), να «βρει την ευκαιρία» να αλλάξει πολιτική, κάνοντας μια «θεαματική στροφή» (ή κωλοτούμπα, εξαρτάται από την πλευρά που θα το δει κάνεις).

Για τον λόγο αυτό, και προκειμένου να μην εξοργίσει τον πρόεδρο των ΗΠΑ, διακινδυνεύοντας παράλληλα την εδαφική της ακεραιότητα (ως ένας εκ των κύριων υποστηρικτών των ισλαμιστών και της ισλαμικής τρομοκρατίας παγκοσμίως), η Σαοδική Αραβία, προέβη σε αγορές αξίας 400 δις από τις ΗΠΑ σε όλα, έπαυσε την χρηματοδότηση των ισλαμικών οργανώσεων, και επέρριψε «όλη την ευθύνη» στο Κατάρ, το οποίο και απομόνωσε.

Στο εσωτερικό, ο Σαλμάν από κοινού με τον γιο του, αποφάσισαν την ιδιωτικοποίηση και το ξεπούλημα στις ΗΠΑ της κρατικής εταιρίας πετρελαίου Αράμκο (ακολουθώντας στην ουσία μια ακραία νεοφιλελεύθερη πολιτική), μαζί με τα έσοδα της, κάτι που μακροπρόθεσμα, θα μειώσει τα έσοδα του βασιλείου από το πετρέλαιο, αφού τα περισσότερα εξ’ αυτών, θα πηγαίνουν στις ΗΠΑ και όχι σε αυτό.

(Ίσως οι Σαουδάραβες, προέβησαν στην κίνηση αυτή, προκειμένου να εξιλεωθούν στον Τραμπ για τις πρόσφατες και πολύ μεγάλες οικονομικές συμφωνίες με την Ρωσία, τόσο για την πώληση οπλών, όσο και για την κατασκευή πυρηνικών αντιδραστήρων).

Ταυτόχρονα, τα μέλη του παραπάνω διδύμου, συνωμότησαν, προκειμένου να εξοντώσουν όλες τις άλλες αντίπαλες πριγκηπικές φατρίες, έτσι ώστε τα μέλη της δίκης τους, να καταλάβουν όλα τα σημαντικά αξιώματα του κράτους, και έχοντας πια όλη την κρατική ισχύ με το μέρος τους, να καταργήσουν οριστικά το σύστημα της «αδερφικής διάδοχης», και να το αντικαταστήσουν με το παραδοσιακό μοντέλο της διάδοχης στον θρόνο του πατερά από τον γιο, εννοείται από μέλη μόνο της δίκης τους φατρίας.

Την ιδιά χρονική στιγμή, ο Σαλμάν και ο γιος του, ήρθαν και σε σύγκρουση με τον ισχυρό ισλαμικό κλήρο, έναν εκ των βασικών πυλώνων-στυλοβατών της ενότητας του βασιλείου, καθώς και των κυρών νομιμοποίητων της βασιλικής εξουσίας (http://alophx.blogspot.gr/2017/10/blog-post_52.html).

Ο πρίγκηπας διάδοχος, Μοχάμεντ Σαλμάν, προέβη  δε, στην μείωση της ισχύς της θρησκευτικής αστυνομίας, στην σύλληψη των συντηρητικών ηγετών και ιεροκηρύκων με μεγάλη επιρροή, λίγο πριν ανακοινώσει ότι δίνει δικαίωμα στις γυναίκες να παίρνουν δίπλωμα οδήγησης, με πρόσχημα πως προχωράει ένα πρόγραμμα απελευθέρωσης της κοινωνίας της Σαουδικής Αραβίας, το οποίο (κατά τον ίδιο) στηρίζει η νεολαία της χώρας, η οποία εκπροσωπεί πάνω από το μισό πληθυσμό (http://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/644466_i-saravia-allazei-prosopo-o-prigkipas-mohammed-ben-salmane).

Αυτή η πολιτική του, τον έφερε σε σύγκρουση με ένα εκ των δυο κύριων στηριγμάτων του θρόνου, τον ισλαμικό κλήρο, ο οποίος δίνει νομιμοποίηση στο καθεστώς, αλλά και με τον άλλο, δηλαδή την ομόνοια (ισορροπίας) και συνεργασία όλων των μελών της βασιλικής οικογένειας μεταξύ τους, για την αποφυγή εμφυλίων για τον θρόνο του βασιλείου.

Εναντίον αυτών, ο Μοχάμεντ Σαλμάν, ο οποίος αυτοδιορίστηκε πρόεδρος της επιτροπής της διαφθοράς με απολυτές δικτατορικές εξουσίες, προέβη στην σύλληψη δέκα πριγκήπων και τριάντα οκτώ υπουργών, τους οποίους κατηγόρησε για διαφθορά, όπως και το ότι ετοίμαζαν πραξικόπημα εναντίον του, ενώ άλλοι δυο (για την ωρα-http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/644472_kai-deyteros-prigkipas-tis-saoydikis-aravias-nekros-se-liges, http://www.triklopodia.gr/eidikoi-aksiologisan-simasia-simfonias-metaksi-rosias-saoudikis-aravias/#) αντίπαλοι πρίγκηπες βρέθηκαν νεκροί (τα δε περιουσιακά στοιχεία όλων των συλληφθέντων δημευθήκαν).

[Κάποιοι, υποστήριζαν ότι όντως έγινε μια απόπειρα πραξικοπήματος που απέτυχε και για τον λόγο αυτό, ο Σαλμάν προέβη στην απομάκρυνση του υπουργού Εθνικής Φρουράς Metab ben Abdallah, μαζί με τον δισεκατομμυριούχος πρίγκιπας Al-Walid ben Talal, αφεντικό της ισχυρής Kingdom Holding Company, αλλά και με δύο άλλους μεγάλους επενδυτές της Σαουδικής Αραβίας, με επιρροή στα μίντια: το αφεντικό των καναλιών MBC και Orbit, με μεγάλη τηλεθέαση στον αραβικό κόσμο (http://www.pronews.gr/kosmos/diethnis-politiki/644466_i-saravia-allazei-prosopo-o-prigkipas-mohammed-ben-salmane).

Ίσως στις κινήσεις αυτές, να προέβη ο Σαμάν και ο γιος του και με την στήριξη του Τραμπ, ο οποίος μέσω της κατάστασης αυτής, θα μπορέσει να εξοντώσει και πολλούς πρίγκηπες, οι οποίοι χρηματοδοτούσαν την ισλαμική τρομοκρατία.

Ο δε διάδοχος Μοχάμεντ Σαλμάν, μαζί με τους υποστηρικτές του, θα μπορούν να μοιραστούν την περιουσία των συλληφθέντων (http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/644736_saoydiki-aravia-katashontai-pano-apo-1200-logariasmoi-ypsoys)].

Ουσιαστικά, για πολλούς, ο Μοχάμεντ Σαλμάν, με το πρόσχημα της διαφθοράς, προέβη σε μια Σαουδαραβική «νύχτα των μεγάλων μαχαιριών» (http://www.triklopodia.gr/saoudiki-aravia-auti-171nixta-megalon-maxairion187-einai-kinisi-trofodoteitai-paniko/#, http://www.triklopodia.gr/%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B4%CE%B1%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CE%BE%CE%B5%CE%BB%CE%AF%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5/#), ή μια «νέα επιχείρηση Βαλκυριά» (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/blog-post_32.html-με τον Μοχάμεντ Σαλμάν στον ρόλο του Χίτλερ τότε ή του Ερτνογάν στο πραξικόπημα του 2016 στην Τουρκιά στις μέρες μας), οπού με μια κίνηση, κατάφερε να εξοντώσει (οριστικά;) όλους τους αντίπαλους του σε κάθε τομέα, όπως γίνεται με τον Δον Κορλεόνε, στο τέλος της ταινίας «ο Νονός».

Όμως, αν και για την ώρα, η φατρία του Σαλμάν, φαίνεται η απόλυτη νικήτρια στο Σαουδαραβικό «παιχνίδι του Στέμματος» (https://www.pentapostagma.gr/2017/11/%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%AF-%CE%BA%CF%81%CF%8D%CE%B2%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84.html,http://www.pronews.gr/amyna-asfaleia/diethnis-asfaleia/644736_saoydiki-aravia-katashontai-pano-apo-1200-logariasmoi-ypsoys), μπορεί τα πράγματα, να μην είναι τόσο «ρόδινα», όσο φαίνονται για αυτήν.

Και αυτό, λόγω του ότι με τις πράξεις τους αυτές, η φατρία του Σαλμάν, πιθανώς θα στρέψει εναντίον της τους υπολοίπους απειλουμένους πρίγκηπες (που είναι συνολικά είκοσι πέντε χιλιάδες, ένας διόλου ευκαταφρόνητος αριθμός), όπως και τον ισλαμικό κλήρο, που ουσιαστικά είναι αυτός, ο οποίος «νομιμοποιεί θρησκευτικά» τον οίκο των Σάουνά, εκτός από την (συντηρητική στην συντριπτική πλειοψηφία της) κοινωνία της Σαουδικής Αραβίας.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με το ότι η φατρία των Σαλμάν, έχει έρθει σε σύγκρουση με σημαντικά οικονομικά συμφέροντα επιχειρηματιών της χωράς, όπως και το ότι προσπάθεια να επιβάλει μια «κοινωνική φιλελευθεροποίηση» εκ των άνω, σε ένα λαό που στην πλειοψηφία του, είτε δεν την θέλει, είτε την απεχθάνεται, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πανεθνική επανάσταση ή ακόμα και πραξικόπημα εναντίον της.

Ιδιαίτερα, αν όλοι αυτοί οι παράγοντες ενωθούν από κοινού σε «ένα ενιαίο μέτωπο», ενώνοντας συνδυαστικά την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, στρατιωτική και θρησκευτική τους επιρροή, ενάντια στην φατρία του Σαλμάν, με (ή χωρίς) την υποστήριξη από το εξωτερικό.

Τότε, θα μπορούσε να ξεσπάσει μια επανάσταση (ή πραξικοπημα-http://www.triklopodia.gr/%ce%b1%cf%80%cf%8c-%cf%84%ce%b1-%ce%ac%ce%b4%cf%85%cf%84%ce%b1-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b1%ce%bf%cf%85%ce%b4%ce%b9%ce%ba%ce%ae%cf%82-%ce%bd%cf%8d%cf%87%cf%84%ce%b1%cf%82-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%bc/#) ενάντια στον σφετεριστή (αν χάσει την θρησκευτική νομιμοποίηση από τον ισλαμικό κλήρο), οίκο των Σαλμάν, οπότε ο λαός και ο στρατός της χωράς, θα έπαυαν να είναι πια υποχρεωμένοι να τους υπακούσουν και αντίθετα θα έπρεπε να στραφούν ενάντια σε αυτούς σφετεριστές και εχθρούς του ισλάμ, μέχρις ότου μια νέα «ευσεβής βασίλεια», ανέλθει στον θρόνο.

Σε μια τέτοια κατάσταση (θρησκευτική εξέγερση λαού και στρατού), θα μπορούσε, αντί να επαναεγκαθιδρυθεί η Σαουδική μοναρχία στην χωρά, αυτή θα μπορούσε αντίθετα να καταστεί ακόμα και ένα ισλαμικό κράτος, σαν το Ιράν (με παράλληλη εκδίωξη, υποταγή ή σφαγή των πριγκήπων της χωράς), ένα «νέο ISIS», στην Σαουδική Αραβία αυτή την φορά (αντί για το Ιράκ και την Συρία), το οποίο θα κάτεχε το 25% των παγκοσμίων αποθεμάτων πετρελαίου και φυσικού αεριού (έστω και διαρκώς μειούμενα σε αριθμό), ενώ παράλληλα θα προσπαθούσε να αποκτήσει και πυρηνικά όπλα (http://www.protothema.gr/world/article/726937/saoudiki-aravia-tha-xekinisoume-tin-exoruxi-ouraniou/,https://www.pentapostagma.gr/2017/09/%CE%AD%CF%81%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%80%CE%B5%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%B1%CF%8A%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CF%81%CE%AF%CF%83%CE%B7-%CE%B7.html ).

Ένα τέτοιο κράτος, θα ήταν πολύ επικίνδυνο για όλα τα γειτονικά του κράτη (τα Αραβικά ή του Ισραήλ), αφού με τον πλούτο του, θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει ισλαμικά κινήματα σε αυτά, ενώ αν αποκτούσε και πυρηνικά όπλα, θα μπορούσε, λόγω του θρησκευτικού του φανατισμού, να προκαλέσει εκατομμύρια θυμάτων από μια πιθανή χρήση τους ενάντιου των εχθρών του.

Οπότε, σε μια τέτοια περίπτωση, το πιθανότερο είναι να γινόταν μια εισβολή στο κράτος αυτό, είτε από τις μεγάλες δυνάμεις (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Κίνα), είτε και από τα γειτονικά του Αραβικά κράτη (ίσως και το Ιράν), τα οποία θα προέβαιναν στον διαμελισμό του.

Τότε, ίσως οι ιεροί τόποι των Αράβων (Μέκκα, Μεδίνα), γινόταν ανεξάρτητο κράτος (σαν το Βατικανό), ίσως από μια κοινή (συναινετική και παγκόσμια) μουσουλμανική διοίκηση, όπως και οι περιοχές των καταπιεσμένων σιιτών (οπού βρίσκεται η πλειοψηφία των πετρελαιοπηγών της χώρας).

Με τον τρόπο αυτό, οι Μεγάλες Δυνάμεις, «αράζοντας την ευκαιρία», θα έθεταν τα δυο αυτά κράτη υπό την απόλυτη κηδεμονία τους, ενώ θα στερούσαν από τους Σαουδάραβες οριστικά και την πηγή της (χρηματοδοτουμένης από αυτούς παγκόσμιας ισλαμικής τρομοκρατίας όπως και της) χρηματοδότησης τους, μαζί με το παγκόσμιο θρησκευτικό κυρός τους στον ισλαμικό κόσμο, χάρις στην μη κατοχή από αυτούς πια των ιεροτέρων ισλαμικών τόπων.

Τότε, όλος ο κόσμος θα ησύχαζε από την τρομοκρατία σε μεγάλο βαθμό, αφού δεν θα υπήρχε πια ο κύριος χρηματοδότησής της (η Σαουδική Αραβία και μετρά το Κατάρ), ενώ και οι καταπιεζόμενες θρησκευτικές μειονότητες της χωράς αυτής (π.χ. σιίτες, Χριστιανοί ή Εβραίοι), θα μπορούσαν να εκφραστούν και να ανασάνουν επιτέλους ελευθερία.

[Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, με τον οποίο, η εκ των άνω, βίαιη «προσπάθεια επιβολής κοινωνικής φιλελευθεροποίησης» στο Ιράν, όπως και η σύγκρουση του με τους μικροέμπορους και άλλους πολίτικους παράγοντες της χωράς, επέφερε την ισλαμική επανάσταση στην χωρά αυτή, και την πτώση του από την εξουσία.

Μάλιστα, την επανάσταση αυτή, στήριξαν και οι σουνιτικές μοναρχίες του Κόλπου, πιστεύοντας ότι θα μπορούσαν  να την ελέγξουν, κάτι που στην πραγματικότητα, αποδείχτηκε μια ουτοπία (http://alophx.blogspot.gr/2017/09/isis.html, http://www.triklopodia.gr/%CE%B5%CE%BA%CF%81%CE%B7%CE%BA%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%B1%CF%80%CF%8C%CF%81%CF%81%CE%B7%CF%84%CE%BF-%CE%B9%CF%83%CF%81%CE%B1%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CF%8C-%CE%AD%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86/#).

Στην πράξη λοιπόν, οι «πετρομονάρχες του Κόλπου», σαν τον Φρανκενστάιν, μόνοι τους δημιουργήσαν το τέρας που στράφηκε τελικά εναντίον τους, ενώ κατά μια ειρωνεία της τύχης, αν γίνει μια «νέα ισλαμική επανάσταση» στην Σαουδική Αραβία, θα μπορούσαν και οι Ιρανοί, να την χρηματοδοτήσουν, για να τους «ξεπληρώσουν επί ίσοις όροις», για την βοήθεια τους στην δική τους (http://www.eaas.gr/?q=%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B7-%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1/%CE%B7-%CE%BC%CE%AC%CF%87%CE%B7-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%AC%CE%BD%CF%89%CE%BD-%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD-%E2%80%93%CF%83%CE%B1%CE%BF%CF%85%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B2%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CF%80%CF%85%CF%81%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%B3%CF%89%CE%BD).

Και αν τα πράγματα συμβούν με τον τρόπο αυτό στην Σαουδική Αραβία, κατά έναν ειρωνικό τρόπο, η μοναρχία αυτή θα πέσει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο με τον οποίο έπεσε η Ιρανική, παθαίνοντας ακριβώς στο τέλος ότι αυτή προκάλεσε στους εχθρούς της].