ΟΙ ΗΠΑ ΜΕ ΤΟΝ ΜΠΑΙΝΤΕΝ

 Stirlitz

29 Ιανουαρίου 2021 

Κανείς δεν μπορεί φυσικά να γνωρίζει από τώρα πώς θα εξελιχθεί η προεδρική θητεία του Μπάιντεν και αν θα υπάρξουν απρόοπτα στην πορεία της. Αυτά που προσωπικά φοβάμαι περισσότερο είναι: 1) οι αντιρωσικές εμμονές του νέου Αμερικανού προέδρου, τη στιγμή μάλιστα που η Ρωσία αποτελεί το πιο πολύτιμο αντίβαρο που διαθέτουν σήμερα οι ΗΠΑ στην αύξηση της κινεζικής ισχύος, 2) η διαλυτική επίδραση που ασκεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ η κακώς εννοούμενη "πολιτική ορθότητα", και 3) η επιρροή που ασκεί το πανίσχυρο εβραϊκό λόμπι στον Μπάιντεν και στην αντιπρόεδρό του, που μπορεί να τον οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς με πρόσχημα την κατοχύρωση της ασφάλειας του Ισραήλ. Ελπίζω τουλάχιστον να αποφευχθεί ένας πόλεμος με το Ιράν που θα είναι καταστροφικός για την ευρύτερη περιοχή και θα επηρεάσει πολύ αρνητικά και τη χώρα μας. Θεωρώ επίσης ότι όλοι εκείνοι που προσδοκούν μία φιλελληνική στάση του Μπάιντεν στις ελληνοτουρκικές διαφορές μάλλον θα απογοητευτούν διότι η απλή λογική λέει ότι αν οι Αμερικανοί στριμωχτούν και αναγκαστούν να επιλέξουν, θα προτιμήσουν να "ρίξουν" εκείνον τον σύμμαχό τους που θεωρούν άβουλο και δεδομένο παρά εκείνον που απαιτεί και διεκδικεί. 

 

ΠΗΓΗ https://www.capital.gr/forum/thread/7028538?page=1&messageId=7028552

Ως προς το ποιες μπορεί να είναι οι επόμενες πολιτικές κινήσεις του Τραμπ, θεωρώ ότι δεν έχει πολλά περιθώρια ελιγμών τόσο λόγω ηλικίας όσο και λόγω του τρόπου που είναι δομημένο το αμερικανικό πολιτικό σύστημα εξουσίας. Το ξέρει κι ο ίδιος πως είναι σχεδόν αδύνατον να διεμβολίσει τον κομματικό διπολισμό στις ΗΠΑ ο οποίος κρατάει 200 χρόνια. Αν ο Τραμπ αποφασίσει να φτιάξει δικό του κόμμα, όπως φημολογείται, το πιθανότερο είναι πως απλώς θα διχάσει για ένα διάστημα το Ρεπουμπλικανικό κόμμα και θα του στερήσει τις έστω και λίγες πιθανότητες που έχει να διεκδικήσει ξανά την προεδρία της χώρας. Tο Ρεπουμπλικανικό κόμμα βρίσκεται πλέον αντιμέτωπο με σοβαρή υπαρξιακή κρίση, αφού έχει χάσει σε σύνολο ψήφων στις επτά από τις οκτώ πιο πρόσφατες προεδρικές εκλογές. Το γεγονός ότι οι Δημοκρατικοί όχι μόνο διατηρούν σταθερά την αριθμητική υπεροχή στο εκλογικό σώμα αλλά τη διευρύνουν, δεν μπορεί παρά κάποια στιγμή να μεταφραστεί και σε μόνιμη πλειοψηφία τους στο σώμα των εκλεκτόρων, και τότε πολύ απλά οι Ρεπουμπλικάνοι δεν θα ξαναδούν ποτέ δικό τους πρόεδρο ή θα καταφέρνουν με χίλια ζόρια να εκλέγουν έναν κάθε 20 χρόνια. 

Οι Δημοκρατικοί παραμένουν σήμερα το κόμμα των μειονοτήτων, ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι είναι κατά βάση το κόμμα της λευκής αμερικανικής πλειοψηφίας. Οι λευκοί αποτελούν περίπου το 60% του πληθυσμού των ΗΠΑ, και περίπου το 70% του εκλογικού σώματος. Και τα δύο αυτά μεγέθη όμως ελαττώνονται σταθερά όσο περνούν τα χρόνια και αλλάζουν τα δημογραφικά δεδομένα στην Αμερική. Οι Ρεπουμπλικάνοι είναι υποχρεωμένοι να αυξήσουν το μερίδιο των ψήφων που λαμβάνουν από τη λευκή κοινότητα, καθώς και να επιχειρήσουν να αποσπάσουν περισσότερες ψήφους από τους ισπανόφωνους, τους μαύρους και τους Ασιάτες, διαφορετικά το μέλλον τους θα είναι ζοφερό. 

Αυτοί που λένε στην Ελλάδα ότι οι Δημοκρατικοί έχουν καταντήσει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ της Αμερικής, δεν απέχουν πολύ από την πραγματικότητα. Θα μπορούσε να πει κανείς, τηρουμένων των αναλογιών, ότι οι Δημοκρατικοί είναι το κόμμα του κρατικισμού ενώ οι Ρεπουμπλικάνοι το κόμμα της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ο αριθμός όμως των Αμερικανών που εξαρτώνται από διάφορα κυβερνητικά επιδόματα αυξάνεται σταθερά, ενώ το ποσοστό του πληθυσμού που συμμετέχει μέσω της φορολογίας του στο να δίδονται αυτά τα επιδόματα ελαττώνεται. Στην Αμερική σήμερα οι μισοί Αμερικανοί πληρώνουν το 97% των συνολικών φόρων εισοδήματος που εισπράττει το κράτος, ενώ οι άλλοι μισοί πληρώνουν μόνο το 3%. Εφόσον λοιπόν υπάρχουν τόσοι άνθρωποι στις ΗΠΑ που λαμβάνουν ένα σωρό επιδόματα χωρίς να πληρώνουν σχεδόν καθόλου φόρους, γιατί να ψηφίσουν εναντίον του Δημοκρατικού κόμματος το οποίο τους υπόσχεται ακόμη περισσότερες παροχές οι οποίες θα πληρωθούν και πάλι από τους φόρους κάποιων άλλων; Τα αποτελέσματα αυτής της λογικής τα είδαμε στη χώρα μας την τελευταία δεκαετία, και δυστυχώς για τους Αμερικανούς τα δημογραφικά δεδομένα είναι αμείλικτα.