Το ξέσπασμα του πολέμου στον Καύκασο μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν προσφέρει μια «ευκαιρία» για να δει κάποιος πως η Τουρκία συμμετέχει στο παιχνίδι που γίνεται στη «Μεγάλη (παγκόσμια) Σκακιέρα» και ταυτόχρονα να κατανοήσει γιατί ο Ερντογάν απολαμβάνει τη σκανδαλώδη εύνοια της Δύσης παρά την πειρατική του συμπεριφορά στην ανατολική Μεσόγειο.
Για να αντιληφθούμε το παιχνίδι και το «έπαθλο» που διεκδικούν οι γεωπολιτικοί παίκτες (ανάμεσά τους και η Τουρκία) αρκεί να δούμε πώς ο ακαδημαϊκός και εκ των σχεδιαστών της μεταψυχροπολεμικής αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής Zbigniew Brzezinski περιέγραφε το Αζερμπαϊτζάν στο περίφημο βιβλίο του «Η Μεγάλη Σκακιέρα» (1998, Λιβάνης): «Το Αζερμπαϊτζάν, μπορεί να περιγραφεί ως το σημαντικά ζωτικό “πώμα” που ελέγχει την πρόσβαση στο μπουκάλι το οποίο περιέχει τα πλούτη της λεκάνης της Κασπίας και της κεντρικής Ασίας».
Σύμφωνα με όσα από το 1998 έγραφε ο εκλιπών Brzezinski αλλά και με όσα έχουμε δει αυτά τα χρόνια από τότε μέχρι και σήμερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν (οφείλουν) να εμποδίσουν τη Ρωσία να κυριαρχήσει αποκλειστικά στον μείζονος σημασίας γεωπολιτικό χώρο της περιοχής.
Στην ανάλυσή του για την Τουρκία το 1998 ο Brzezinski «έβλεπε» τρία πιθανά ενδεχόμενα: «Η Τουρκία, ένα μετα-αυτοκρατορικό κράτος που είναι ακόμη στη διαδικασία επαναπροσδιορισμού της ταυτότητάς του, τραβιέται προς τρεις κατευθύνσεις. Οι εκσυγχρονιστές θα ήθελαν να τη δουν να γίνεται ευρωπαϊκό κράτος και επομένως κοιτούν προς τη Δύση, οι ισλαμιστές γέρνουν προς την κατεύθυνση της Μέσης Ανατολής και της μουσουλμανικής κοινότητας και επομένως κοιτούν προς τον Νότο και οι εθνικιστές με ιστορική οπτική βλέπουν στους τουρκικούς λαούς της λεκάνης της Κασπίας και της κεντρικής Ασίας μια νέα αποστολή για μια κυρίαρχη περιφερειακά Τουρκία».
Σήμερα η Τουρκία έχει προφανώς επιλέξει την ταυτότητά της και την πορεία της «μακριά» ή «απέναντι» από τη Δύση. Παρόλα αυτά το ισλαμο-εθνικιστικό σημερινό τουρκικό κράτος είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητο για την υλοποίηση των δυτικών σχεδιασμών στην Κασπία (και αλλού). Η τουρκική ανάμειξη υπέρ του Αζερμπαϊτζάν προσφέρει μια τεράστια υπηρεσία στο αμερικανοΝΑΤΟϊκό σύστημα καθώς η πιθανότητα κατάρρευσης της Αρμενίας δημιουργεί ανυπέρβλητα προβλήματα στους εχθρούς (όπως μας είπε και ο Πομπέο) Ρώσους…
Η Μόσχα, όπως εξελίσσεται η κατάσταση στο πεδίο της μάχης στο Αζερμπαϊτζάν, γνωρίζει ότι έχει ήδη χάσει: Αν δεν επέμβει θα χάσει κάθε επιρροή στον ζωτικής σημασίας γεωπολιτικό χώρο. Αν επέμβει, θα διασώσει την Αρμενία, αλλά θα δει να δρομολογείται η ένταξη στο ΝΑΤΟ της Ουκρανίας και της Γεωργίας.
Και εμείς περιμένουμε υποστήριξη από τις ΗΠΑ έναντι της Τουρκίας…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ.