ΗΠΑ - ΤΟΥΡΚΙΑ- ΡΩΣΙΑ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΤΟΝ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΦΙΧΤΑ ΔΙΑΠΛΕΚΟΜΕΝΟ ΑΞΟΝΑ

Greek Spirit

10-7-2019

Τον Δεκέμβριο του 1999 ο Κ. Σημίτης σύναψε την συμφωνία του Ελσίνκι , συμφωνία με την οποία Ελλάδα και Τουρκία έθεταν το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων για την διευθέτηση των ζητημάτων κυρίαρχιας στο Αιγαίο.

Με την συμφωνία αυτή έγινε δεκτή η ελεύθερη Κύπρος στην Ε.Ε χωρίς να έχει λυθεί το κυπριακό.

Η αμέσως πιο σημαντική παράμετρος της συμφωνίας ήταν η αποδοχή και από τις δύο πλευρές της παραπομπής στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης ενδεχόμενων άλυτων διαφόρων που θα προέκυπταν.

Την συμφωνία του Ελσίνκι ακολούθησε μια σειρά παρασκηνιακών συνομιλιών και συνεννοήσεων των δύο πλευρών στις οποίες φάνηκε ότι με αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς έστω και στον μικρότερο δυνατό βαθμό θα ήταν δυνατόν να αναγνωρισθεί και από τις δύο πλευρές η δικαιοδοσία του διεθνούς δικαστηρίου της Χάγης και να του ανατεθεί η διευθέτηση των διμερών θεμάτων.

Η ενδεχόμενη έκβαση της εκδίκασης των διμερών διαφόρων θα μπορούσε να βλάψει την Ελλάδα λαμβάνοντας υπ όψιν τα μέχρι τότε δεδικασμένο σε υποθέσεις άλλων χωρών σχετικά με την υφαλοκρηπίδα, χωρικών υδάτων και εναέριου χώρου. Υπήρχε πάντα η πιθανότητα το δικαστήριο να υποστηριζε ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα αρκετή για να ανακόψουν αυτή της Τουρκίας η οποία ξεκινούσε από ήπειρο.

Το 2004 η κυβέρνηση Καραμανλή πάγωσε τις διαδικασίες και οι δύο πλευρές σταμάτησαν τις παρασκηνιακές διαβουλεύσεις

Ωστόσο η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει ποτέ το δικαστήριο της Χάγης παρόλο που εάν αποδέχονταν την δικαιοδοσία του και εκμεταλλεύονταν την κυβέρνηση Τσίπρα με τις χαλαρές ανοχές σε εθνικά θέματα όπως πχ το Σκοπιανό, τότε θα μπορούσε να κέρδισε το μισό Αιγαίο.

Γιατί η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το δικαστήριο της Χάγης εφόσον θα μπορούσε να την δικαιώσει;

Η απάντηση είναι ότι η Τουρκία έχει συμπεριλάβει στον γεωπολιτικό αναθεωρητικό νεοωθομανικο της δόγμα κινήσεις που αντιβαίνουν του διεθνούς δικαίου και δεν την συμφέρει η αναγνώριση του διεθνούς δικαστηρίου. Το ίδιο ίσχυει και τις ΗΠΑ αλλά και για τη Ρωσία. Οι δε ΗΠΑ με τις επεμβάσεις τους σε λατινική και νότια Αμερική αλλά και Αφγανιστάν και Ιράκ δεν θα ήθελαν να αναγνωρίσουν ένα όργανο το οποίο θα μπορούσε να τις φέρει ενώπιον των θυμάτων τους. Το ίδιο και η Ρωσία η οποία δεν υπολείπεται βαρβαρότητας σε Αφγανιστάν, Τσετσενία και παράβασης κάθε έννοιας διεθνούς δικαίου με την προσάρτηση της Κριμαίας αλλά και την υποδαυλιση του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία.

Η Τουρκία θεωρεί ότι τα προβλήματα της με τους Κούρδους εντός κι εκτός επικρατείας της αλλά και ο νεοωθαμανικος αναθεωρητισμός της τροφοδοτούμενος από το χρήμα και τον ισλαμικό μεγαλοϊδεατισμο του Κατάρ χρειάζονται λύσεις και παρεμβάσεις που θα αποτελούσαν φάκελο δικογραφίας στο διεθνές δικαστήριο.

Η Τουρκία σκέφτεται πλέον ως υπερδύναμη. Είναι αποφασισμένη να παρανομησει απροκάλυπτα. Η εισβολή στην Αφριν- Ιντλιμπ (δυτικη Συρία) το 2018 και η νέα εισβολή στην ανατολική Συρία μόλις χθες 9-7-2019 αλλά και η αποστολή στρατού και όπλων στην Λιβύη προς στήριξη της ισλαμικής επίσημα αναγνωρισμένης κυβέρνησης που πολεμά ενάντια στον Χαφταρ, δείχνουν ότι το Αιγαίο δεν αξίζει το κόπο της διευθέτησης με νόμιμα και παραδεκτό μέσα τα οποία θα αποτελέσουν τροχοπέδη για την επίλυση άλλων πολύ πιο πιεστικών που απαιτούν παράβαση του διεθνούς δικαίου.

Μπορεί η Τουρκία με την άρνηση της να αναθέσει τα ζητήματα κυριαρχίας στο Αιγαίο στο διεθνές δικαστήριο να αρνείται συνειδητά ένα θρίαμβο διατηρεί ωστόσο την ικανότητα της να πολεμήσει βρώμικα για την εδραίωση της στην νοτιανατολική χερσαία περίμετρο της.

Με άλλα λόγια η Τουρκία δεν ανησυχεί για το Αιγαίο, το έχει σίγουρο, απλά, όταν αισθανθεί ότι εδραιώθηκε στα νοτιοανατολικά της , όταν επιτύχει την ακύρωση της ίδρυσης κουρδικου κράτους στη Συρία και όταν διώξει τα τρία εκατομμύρια Σύριους πρόσφυγες από το έδαφος της πίσω στη Συρία , ίσως στη βόρεια Συρία όπου θα εποικισουν κουρδοκρατουμενες επαρχίες, τότε και αφού ολα αυτά επικυρωθούν από την διεθνή κοινότητα τότε θα φορέσει το κοστούμι του διπλωμάτη και θα είναι έτοιμη για την Χάγη σχετικά με το Αιγαίο.

Υπάρχει ωστόσο πάντοτε η περίπτωση να μην καταφύγει στο δικαστήριο της Χάγης ακόμα και εάν οι παραπάνω συνθήκες εκπληρωθούν. Ο λόγος είναι ότι τυχόν διευθέτηση των διαφόρων στο Αιγαίο και ενδεχόμενη δικαίωση τη; Τουρκίας να αποτελέσει δεδικασμένο για τις διαφορές Κίνας με Βιετνάμ Φιλιππίνες και Ιαπωνία στις αντίστοιχες θάλασσες . Ενδεχόμενη δικαίωση της Κίνας θα αποτελέσει καταστροφική ήττα για τις ΗΠΑ οι οποίες θα αποδειχθούν ανεπαρκείς να διαφυλάξουν τα συμφέροντα τους όσο και των συμμάχων τους στην σινική θάλασσα και ειρηνικό.

Εξάλλου τόσο η Ρωσία όσο η Τουρκία και οι ΗΠΑ αποτελούν τρεις χώρες που έχουν δράσει ζω δρουν και θα δρουν εκτός νομιμότητας σε ότι αφορά την εξωτερική πολιτική τους. Η Ρωσία χρειάζεται την αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας. Η Τουρκία χρειάζεται την νομιμοποίηση των εισβολών της   στην Συρία. Οι ΗΠΑ χρειάζονται αυτή την στιγμή την έγκριση του χτυπήματος εναντίον του Ιράν. Διόλου απίθανο η Τουρκία να λαμβάνει τους S400 από τη Ρωσία με αντάλλαγμα την αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας .

Ας βάλουμε μια άσκηση για το σπίτι : τι θα σκεφτείτε εάν οι ΗΠΑ χτυπήσουν το Ιράν ακριβώς όταν οι Τούρκοι εγκαταστήσουν και καταστήσουν επιχειρησιακούς τους S400 οι οποίοι έχουν βεληνεκές 400 χλμ δηλαδή κατεβάζουν όλα τα αεροσκάφη σε αυτή την απόσταση. Στην επίλυση της άσκησης αυτής πρέπει να συμβουλευτείτε τον χάρτη και να μετρήσετε την απόσταση από το Γκαζιαντέπ μέχρι τα ανατολικά ιρανικά σύνορα...........

Ωστόσο εκτιμώ ότι η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η παραμονή και η περαιτέρω ένταξη στο αμερικανικό άρμα, στην αμερικανική επιρροή. Η Ρωσία ως γεωπολιτικός παράγοντας και πόλος έχει υπερεκτιμηθεί . Η Ρωσία δεν είναι τίποτα άλλο από ενας μπράβος της Κίνας η οποία προτιμά να βάζει τον Πούτιν να αναμειγνύεται  στρατιωτικά στην Μ Ανατόλη για να μπορεί η ίδια να κρατάει χαμηλό προφίλ ως ήρεμη δύναμη η οποία εισβάλλει με τα κεφάλαια της και έχει εξαγοράσει όλη την μαύρη Αφρική και την κεντρική Ασία.

Η Ρωσία δεν έχει μέλλον αλλά αυτό θα το εξηγήσουμε άλλη φορά.