Η Ελλάδα του φθόνου, της γενικευμένης διαφθοράς και της απειθαρχίας -Τι έγραφε για τους Ελληνες ένας Γάλλος δημοσιογράφος πριν από έναν αιώνα


Η Ελλάδα του φθόνου, της γενικευμένης διαφθοράς και της απειθαρχίας -Τι έγραφε για τους Ελληνες ένας Γάλλος δημοσιογράφος πριν από έναν αιώνα
Η Ελλάδα υπήρξε διαχρονικά ένα μυστήριο για τους ξένους. Οι Ευρωπαίοι περιηγητές που τη γνώρισαν πρώτα μέσα από τη λάμψη της αρχαιότητας απογοητεύτηκαν οικτρά όταν την επισκέφθηκαν και γνώρισαν τους Έλληνες.
Ο γνωστός ελληνικός φθόνος («Δεν υπάρχει Έλληνας που να χαίρει εκτίμησης στην Ελλάδα», γράφει ο Εντμόντ Αμπού το 1854), η γενικευμένη διαφθορά, ο θρησκευτικός σκοταδισμός και ο συντηρητικός πατριωτισμός εμπόδισαν διαχρονικά την Ελλάδα να γίνει μια κανονική χώρα.

Το βιβλίο του Εντμόντ Αμπού (1828-1885) «Η Ελλάδα του Όθωνα», που εκδόθηκε το 1854 (Εντμόντ Αμπού: «Η Ελλάδα του Όθωνα», Εκδόσεις Μεταίχμιο, 2018), ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στη χώρα μας και θεωρήθηκε συκοφαντικό για πολλές δεκαετίες.
Ο Εντμόν Αμπού το 1852 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως υπότροφος της Γαλλικής Σχολής και έμεινε 2 χρόνια, περιοδεύοντας σε όλη τη χώρα. Την ίδια περίοδο άρχισε να δημοσιογραφεί στην εφημερίδα Le Figaro και ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας «19ος αιώνας». 

Ο Εντμόν Αμπού το 1852 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως υπότροφος της Γαλλικής Σχολής και έμεινε 2 χρόνια, περιοδεύοντας σε όλη τη χώρα. Την ίδια περίοδο άρχισε να δημοσιογραφεί στην εφημερίδα Le Figaro και ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας «19ος αιώνας».
Ωστόσο, πρόκειται για ματιά ενός φιλέλληνα που δεν μπορεί παρά να εντοπίσει τα αντιφατικά στοιχεία της ελληνικής ταυτότητας, χωρίς να παραγνωρίζει τα επιτεύγματα αλλά και χωρίς να αγνοεί τα ελαττώματα. Το βιβλίο του Αμπού είναι ένα μοναδικό ιστορικό ανάγνωσμα που καταφέρνει να παραμένει επίκαιρο ενάμιση αιώνα μετά, χάρη στις αναπόφευκτες συγκρίσεις με τη σημερινή εποχή.
«Η άλλη όψη του νομίσματος – Οι Έλληνες είναι απείθαρχοι και ζηλόφθονοι – Ο βασιλιάς των αυτοχθόνων και των ετεροχθόνων – Η ελληνική εντιμότητα – Δυο υπουργοί μαλώνουν για το ποιος θα λαδωθεί – Ο πρόεδρος του Αρείου Πάγου βάζει τον κήπο του σε λαχειοφόρο αγορά».
Μερικά αποσπάσματα από το βιβλίο «Η Ελλάδα του Όθωνα»:
Κάθε νόμισμα έχει και την άλλη του όψη, κι είναι πράγματι σπάνιο μια αρετή να μην είναι και διαστροφή μαζί.
Στους Έλληνες η αγάπη για την ελευθερία ισοδυναμεί και με περιφρόνηση στους νόμους και σε κάθε νόμιμη αρχή· Η αγάπη για την ισότητα εκδηλώνεται συχνά σαν άγρια ζήλια απέναντι σε όλους εκείνους που ξεχωρίζουν· ο κοντόφθαλμος πατριωτισμός γίνεται εγωισμός και το εμπορικό πνεύμα αγγίζει την απατεωνιά.
Τα Παλικάρια έχουν μάθει από τότε που γεννήθηκαν να παραβιάζουν τους νόμους, ενώ οι Φαναριώτες να τους παρακάμπτουν· η μάζα του λαού μόνο με τη βία υπάκουε, και δεν πιστεύει πως έχει την παραμικρή υποχρέωση απέναντι σε μια αδύναμη κυβέρνηση· η θρησκεία, όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω, ωθεί τους πιστούς στη δεισιδαιμονία μόνο, και ξεχνά να κηρύξει την ηθική· Η εξουσία δεν γνωρίζει πώς να γίνει σεβαστή και φαίνεται να αμφιβάλλει για τον εαυτό της· με δυο λόγια, όλα συντείνουν στο να γίνει ο ελληνικός λαός ο πιο απείθαρχος του κόσμου.
Ο ίδιος φθόνος που επέβαλλε άλλοτε την αυστηρή ετυμηγορία του εξοστρακισμού, καταδικάζει σήμερα τους ανθρώπους που ξεπερνούν ένα ορισμένο επίπεδο. Κάποιους τους δολοφονούν με μαχαίρι ενώ κάποιους άλλους τους σκοτώνουν με τα λόγια. Ρωτήστε έναν Έλληνα για όλα τα μεγάλα ονόματα της χώρας του, δε θα μιλήσει για κανένα χωρίς να το κηλιδώσει. Ο ένας πρόδωσε, ο άλλος έκλεψε, κάποιος τρίτος έδωσε συμβουλή ή διαταγή για φόνο· και οι πιο αγνοί έχουν ήθη αχρεία. Δεν υπάρχει ένας Έλληνας που να χαίρει εκτίμησης στην Ελλάδα.
Ο ελληνικός πατριωτισμός εκδηλώνεται με δύο τελείως αντίθετους τρόπους, εκτός και εντός της χώρας. Οι Έλληνες του εξωτερικού λατρεύουν την κοινή πατρίδα· δίνουν ότι έχουν και δεν έχουν γι’ αυτήν, και το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα την κάνουν πλουσιότερη και μεγαλύτερη. Οι Έλληνες του εσωτερικού το μόνο που σκέφτονται είναι πώς θα κλείσουν τη χώρα στους Έλληνες του εξωτερικού. Οι μεν έχουν έναν γενναιόδωρο πατριωτισμό, οι δε έναν πατριωτισμό συντηρητικό. Ο γενναιόδωρος πατριωτισμός είναι εκείνος που δημιούργησε όλα τα μεγάλα ιδρύματα της Ελλάδας. Ο συντηρητικός πατριωτισμός είναι εκείνος που έφτιαξε τον νόμο της 3ης Φεβρουαρίου 1844 για τους αυτόχθονες και ετερόχθονες.
Ο νόμος αυτός, ο πιο άδικος και ηλίθιος που ψηφίστηκε ποτέ σε πολιτισμένο λαό, δίνει το αποκλειστικό μονοπώλιο των δημόσιων λειτουργημάτων σε κατοίκους του Μοριά και της Αττικής. Κλείνει την πόρτα της Ελλάδας σε όλους εκείνους τους Έλληνες που δεν γεννήθηκαν στο μικρό βασίλειο του Όθωνα· αποκλείει από την κυβέρνηση το κομμάτι το πιο έξυπνο, το πιο πλούσιο και το πιο αφοσιωμένο του έθνους (...).
(...) Ο ελληνικός λαός δεν είναι γεννημένος για τον πόλεμο, ό,τι κι αν λέει. Ακόμα κι αν έχει το θάρρος που αποδίδει ο ίδιος στον εαυτό του, η πειθαρχία, που είναι η κινητήριος δύναμη του πολέμου, θα του λείπει πάντα.
Ισχυρίζεται πως δεν είναι γεννημένος για τη γεωργία: φοβάμαι πως έχει δίκιο. Η γεωργία απαιτεί περισσότερη υπομονή, περισσότερη θέληση και μεγαλύτερη προσήλωση, χαρακτηριστικά που οι Έλληνες δεν είχαν ποτέ τους. Τους αρέσουν τα μακριά ταξίδια, οι τολμηρές επιχειρήσεις, η ριψοκίνδυνη κερδοσκοπία. Ο Έλληνας βρίσκει τη θέση του στην πόρτα ενός μαγαζιού όπου προσελκύει τους πελάτες ή πάνω στη γέφυρα ενός πλοίου όπου διασκεδάζει τους επιβάτες. Καθισμένος, ευχαριστιέται την αρχοντιά του· όρθιος, θαυμάζει την κομψότητά του· αλλά τον απωθεί η ιδέα να σκύψει πάνω από τη γη. Οι γεωργοί μας θα τον θεωρούσαν άεργο, αλλά θα είχαν άδικο· δουλεύει με το μυαλό.
Οι Έλληνες που καλλιεργούν τη γη νιώθουν ταπεινωμένοι· προσβλέπουν σε μια θέση υπηρέτη ή φιλοδοξούν να γίνουν ιδιοκτήτες μιας μικρής ταβέρνας. Το αχάριστο χώμα που παιδεύουν δεν μιλά στην καρδιά τους· δεν νιώθουν όπως οι δικοί μας αγρότες, αλλά και οι πρόγονοί τους, αγάπη για τη γη, και έχουν ξεχάσει τους ποιητικούς μύθους που τη θεωρούσαν μητέρα των ανθρώπων. Ο γάλλος αγρότης το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα μεγαλώσει το χωράφι του· ο έλληνας αγρότης είναι πάντα έτοιμος να το πουλήσει.
Άλλωστε πουλούν ό,τι μπορούν. Κατά πρώτον, για να έχουν χρήματα και, κατά δεύτερον, για τη χαρά του να πουλάς. Στη Γαλλία, αν προτείνετε σε έναν εργάτη να σας πουλήσει το ρούχο του θα σας απαντήσει, χώνοντας τα χέρια στις τσέπες του: «Το ρούχο μου δεν είναι για πούλημα». Στην Ελλάδα, σταματήστε έναν αστό στον περίπατο και ρωτήστε τον αν θέλει να σας πουλήσει τα παπούτσια του. Αρκεί να του δώσετε μια λογική τιμή και μπορείτε να στοιχηματίσετε δέκα προς ένα ότι θα γυρίσει ξυπόλυτος στο σπίτι.
Στα ταξίδια μας, όταν μέναμε σε ιδιώτες κάπως εύπορους, δεν χρειαζόταν να στείλουμε κάποιον στο παζάρι. Οι οικοδεσπότες μας μας έδιναν στη σωστή τιμή το κρασί της κάβας τους, το ψωμί του φούρνου τους, τις κότες του κοτετσιού τους. Γδύνονταν, στην ανάγκη, για να μας πουλήσουν τα ρούχα τους. Έχω πάρει, έτσι, ένα αλβανικό πουκάμισο πολύ καλοκεντημένο που το είχα αγοράσει όσο ήταν ακόμη ζεστό. Αντιθέτως, μια δυο φορές οι αγρότες μάς παρακάλεσαν να τους πουλήσουμε ό,τι έβλεπαν στα χέρια μας.
Μια μέρα στη Σπάρτη, ένας άνδρας που είχε έρθει για να μου πουλήσει μετάλλια θέλησε να αγοράσει το μελανοδοχείο που χρησιμοποιούσα. Ο Πέτρος, ο υπηρέτης μας, όταν έμαθε ότι ο Μπελέ ήθελε να πουλήσει το άλογό του, πήγε να τον βρει και, γυρνώντας το φέσι στα δάχτυλά του, του ζήτησε να τον προτιμήσει. «Μα για όνομα του Θεού» τον ρώτησε ο Μπελέ «τι θα το κάνεις το άλογό μου;» - «Θα σας το νοικιάσω, κύριε, για τον περίπατο»

Σχόλια

Ο χρήστης Nikpap είπε…
Απειθαρχία,διαφθορά,φθόνος. Η απειθαρχία μας προέρχεται από τα τετρακοσια χρόνια σκλαβιάς που υποστηκαμε , με αποτέλεσμα να θεωρούμε την πειθαρχία , σκλαβιά!! Η διαφθορά προέρχεται από την αναγκη για αρπαχτη , η οποία δημιουργήθηκε στην εποχή του Βυζαντίου. Δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες γιατί είναι στενάχωρο για μένα το τι επικρατούσε στην εκκλησία , όταν οι Βυζαντινοί εξουσίαζαν. Αναφέρω μόνο , ότι ο Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος κατά τα χρόνια της βασιλείας του φορολόγησε την Εκκλησία τόσο σκληρά όσο κανείς άλλος στην ιστορία!!!!! Τέλος , προσπαθώντας να εξηγήσουμε τον φθόνο είναι κομμάτι λιγο δύσκολο. Η ζήλια ως όρος είναι υγιής εφόσον ο κάθε άνθρωπος κραταει τα θετικά στοιχεία από τον συνάνθρωπό του και έτσι κατα κάποιο τρόπο δημιουργειται ένας εποικοδομητικος ανταγωνισμός. Το να φθονεις όμως κάποιον σημαίνει ότι τον ζηλεύεις και θέλεις να του κάνεις κακό. Η ιστορία της Ελλαδος , μας έχει διδάξει πώς σε κάθε περίπτωση που αναδειχθηκε κάποιος έξυπνος και έντιμος πατριώτης ,οι συμπατριώτες του , τον φθονουσαν και μετέπειτα τον βγάζανε από τη μέση. Επομενως το τελικό συμπέρασμα είναι το εξής: ο λαός η ο άνθρωπος που διακατέχεται από φθόνο,διαφθορά και απειθαρχία οδηγεί τον ίδιο του τον εαυτό στην καταστροφή χωρίς να του φταιει κανείς άλλος!!! ΥΓ: Ο Θεός όμως ειναι μεγαλόψυχος και κατά την προσωπική μου εκτίμηση , θα περιμένει απο εμάς ως και την τελευταία στιγμη να πιστέψουμε , αγαπώντας ο ένας τον άλλον.
Ο χρήστης panpan είπε…
Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι ένας μικρός κρίκος στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης. Λογικό είναι να επικρατεί αυτή η κατάσταση στην Ελλάδα όταν αυτό το Έθνος αφέθηκε στην τύχη του για αιώνες από τους πολίτες του και τους ηγέτες του.

Το έχω ξαναγράψει, οι καλοί και ικανοί Έλληνες την κάνανε για άλλα μέρη μετά την επιτυχημένη εκστρατεία του Μέγα Αλέξανδρου πιάνοντας όλα τα καλά πόστα του τότε κόσμου. Έτσι σταδιακά αυτός ο τόπος ερήμωσε από καλά μυαλά και ικανούς ανθρώπους.
Το ζήτημα όμως είναι ότι δεν είναι μόνο οι Έλληνες που καταρρέουν πνευματικά και πολιτιστικά, είναι όλο το ανθρώπινο είδος εφόσον αιώνες τώρα το μόνο κίνητρο που έχουν οι άνθρωποι είναι το οικονομικό κίνητρο και κέρδος. Εάν και κάποια κράτη κυρίως τα βορειοευρωπαϊκά που εκμεταλλεύτηκαν την οικονομία κατάφεραν να δημιουργήσουν υποδομές στις χώρες τους και να προωθήσουν τις οικονομίες τους μέσω της εκπαίδευσης και τεχνολογίας, βλέπουμε σήμερα να καταρρέουν και αυτά στο βάρος του οικονομικού και μόνο κέρδους.

Η μόνη χώρα που ξεχωρίζει σήμερα διότι διαθέτει σιδηρά πειθαρχεία είναι η Κίνα, άγνωστο κατά πόσο θα τα καταφέρει να διαφύγει του ιού του οικονομικού κέρδους πριν αρχίσει και η δικιά της κατάρρευση.
Το μόνο στοιχείο που θα αλλάξει την ροή της ανθρώπινης ιστορίας ταχύτατα προς άγνωστη κατεύθυνση είναι η τεχνολογία και μόνο, επειδή η τεχνολογία και πάλι λόγο του κέρδους θα δημιουργήσει προϋποθέσεις που θα δημιουργήσουν νέα μορφή ανθρώπινης ζωής εφόσον θα συνδυάζει την βιορομποτική, δημιουργώντας νέους ανθρώπους που δεν έχουν τα βιοσωματικά ελαττώματα που ταλανίζουν το ανθρώπινο είδος αιώνες τώρα.
Αυτοί οι άνθρωποι θα είναι οικονομικότεροι, ικανότεροι και λιγότερο «προβληματικοί».
Το ερώτημα που αναδύεται είναι από ποια φυλή θα είναι αυτοί οι άνθρωποι, δηλαδή εάν είναι ποσόστωση της Λευκής, της Κίτρινη ή της Μαύρης ή μια μίξη αυτών.

Όσο για την Ελλάδα και τους Έλληνες πάλι οι αλλοδαποί Έλληνες θα τους σώσουν, δηλαδή αυτοί που φύγανε Μετά τον Μέγα Αλέξανδρο και ξαναβρίσκουν με το D.N.A και πάλι τις ρίζες τους.
Δηλαδή η Ελληνορωμαϊκή Αυτοκρατορία επιστρέφει στον χώρο της, αλλά το ζητούμενο είναι πόσο καλά θα τα βρει με την Κίνα ώστε να αποφευχθεί η μοιραία για όλους μας σύγκρουση. Προσωπική μου εκτίμηση είναι ότι τα έχουν βρει με την Κίνα και θα της δώσουν τον απαραίτητο χώρο που χρειάζεται.
Ο χρήστης Unknown είπε…
διαχρονικο το βιβλιο.ισχυη μεχρι σημερα οτι γραφει.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Μεροληπτικό άρθρο. Σίγουρα αποτυπώνει στοιχεία πραγματικά του τότε που συνεχίζουν έως και σήμερα να παρατηρούνται συλλογικά (άλλωστε όλα αυτά καθιστούν την συνέχεια και την ταυτότητα), αλλά περιέχει και στοιχεία εσφαλμένα και ανιστόρητα, π.χ. γράφει το αμίμητο: Άλλωστε πουλούν ό,τι μπορούν. Προφανώς κάνει πλάκα, διότι δεν γνώρισε φαίνεται πολλούς αγρότες ή μικροαστούς ο ευπατρίδης μεγαλοαστός (κοινώς ραντιέρης και ρέμαλος) Λατινόφωνος Φράγκος (κοινώς Γάλλος) όταν ανέφερε την ανωτέρω μπαρούφα. Αντίθετα ο Έλληνας κάνει τα πάντα να μην πουλήσει τίποτα ή και αποκτήσει το κατσικοχώραφο του γείτονα. Η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου στην Ελλάδα, ακόμη και τώρα, μετά τα εγκληματικά μνημόνια και την αποδόμηση της οικονομίας και της κοινωνίας, έχει έστω κάποιο κωλοχώραφο. Άραγε πόσοι Γάλλοι υπήκοοι τότε και τώρα έχουν κάποια γη δική τους ή έστω μία περιουσία ή απλά ειδικά την εποχή του συνέχιζαν να είναι μικροιδιοκτήτες ή δουλοπάροικοι παρά την φιλελευθεροποίηση της οικονομίας.
"Ο γάλλος αγρότης το μόνο που σκέφτεται είναι πώς θα μεγαλώσει το χωράφι του· ο έλληνας αγρότης είναι πάντα έτοιμος να το πουλήσει". Για αυτό το Παρίσι γέμισε με 12 εκατομμύρια στην εποχή μας και είχε (to Île-de-France, ήτοι όλο το συγκρότημα) γύρω στα 3 εκατομμύρια ψυχές με τους περισσότερους μπλέμπα και αχανές ανήθικο προλεταριάτο (άστεγοι, πόρνες κτλ).
Σε γενικές γραμμές κάθε μελέτη περιηγητού μιάς εποχής πρέπει να εξετάζεται ποικιλόμορφα.





Ο χρήστης GREEK SPIRIT είπε…
Μεροληπτικό άρθρο .Ευτυχώς που το σχολιάσατε αμερόληπτα.
Ο χρήστης db είπε…
Αυτό ήταν το μεγαλείο του Έλληνα.Να ζήσει χωρίς πολύ κόπο.Πουλώντας αγοράζοντας και να ζήσει με το μυαλό του.Όμως "το άγριο θηρίο" Ο Ανδρέας Παπανδρέου το εξημέρωσε•το έκανε Δημόσιο υπάλληλο,το έκανε 39 ετών συνταξιούχο.Τον έμπορο τον έκανε κρατικοδίαιτο προμηθευτή.Τον επιχειρηματία απατεώνα (ΕΣΠΑ,επιδότηση κτλ) και τον πλούσιο τοκογλύφο (ομολογιούχο).
Και έρχεται και το κακέκτυπο του ο Τσίπρας που θα το εξελίξει: Όλοι επιδόματα,ανεργία,βοηθήματα ενοικίου,κουπόνια.Στην επόμενη φάση μόνο αγαθά σε είδος,θα μοιράζονται στις πλατείες δέματα με σκονόγαλο,κίτρινο τυρί,καλαμπόκι,κάποια λουκάνικα και αλεύρι.