ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ ΦΤΑΙΝΕ ΓΙΑ ΟΛΑ-Όλα θα ήτανε διαφορετικά εάν το 2013 οι ΗΠΑ δεν υπονόμευαν την ειρηνευτική διαδικασία Τούρκων -Κούρδων.

 Greek Spirit

7-5-2018

Τον Μάρτιο του 2013 ο Ερντογάν σε μια πρωτοφανή κίνηση υψηλής πολιτικής κατάφερε την σύναψη ειρήνης με το ΡΚΚ και τους Κούρδους αντάρτες βάζοντας τέλος σε ένα πόλεμο τριών δεκαετιών. Είχε πετύχει μάλιστα και την σύμφωνη γνώμη του έγκλειστου Οτσαλάν.

Ο Ερντογάν έθεσε τέλος στον πόλεμο που ξεκίνησε επί κεμαλικών καθεστώτων και που στοίχισε εκατόμβες θυμάτων και αναπήρων στις τουρκικές Ε.Δ.

Ο Ερντογάν υποσχέθηκε μνηστεία στους Κούρδους, αναγνώριση τους ως μειονότητα ,κάτι πρωτάκουστο για τα δεδομένα της Τουρκίας όπου σύμφωνα με το επίσημο κράτος ΔΕΝ υφίστανται μειονότητες - άδεια για την σπουδή και ελεύθερη χρήση της κουρδικής  γλώσσας .

Σε αντάλλαγμα ο Ερντγοάν ζήτησε την στήριξη των Κούρδων στις εκλογές. Ο Ερντογάν είχε επενδύσει στους Κούρδους όχι μόνο διότι αποτελούν ένα εκλογικό σώμα εκατομμυρίων αλλά και διότι οι Κούρδοι έχουν υψηλότερο ρυθμό γεννητικότητας και σε λίγες δεκαετίες θα ξεπεράσουν τον πληθυσμό των Τούρκων. Οι Κούρδοι είναι το πιο δυναμικό κομμάτι του γενικού πληθυσμού στην Τουρκία και οΕρντογαν κατάλαβε ότι μόνο με συνεργασία και απόπειρα ενσωμάτωσης τους στα κοινά θα μπορούσε να σώσει την χώρα του όχι μόνο από τον διαμελισμό αλλά από την εξαφάνιση.

Οι ΗΠΑ ωστόσο είχαν αντίθετη γνώμη. Ο προσεταιρισμός των Κούρδων απο τον Ερντογαν θα είχε ως μεσοπρόθεσμη συνέπεια και τον προσεταιρισμό του Ιρακινού αυτόνομου Κουρδιστάν το οποίο κατέχει πετρέλαια.Οι ΗΠΑ αμέσως μετά την εισβολή στο Ιράκ στήριξαν την αυτονομία του Ιρακινού Κουρδιστάν και άρχισαν να εκμεταλλεύονται τα κοιτάσματα του.

Έτσι τον Σεπτέμβριο του 2013 οι Αμερικάνοι υποδαυλίζουν τις ταραχές της πλατείας Ταξίμ στην Κωνσταντινούπολη με στόχο να ανατρέψουν τον Ερντογάν. Πράγματι ο Ερντογάν κλονίσθηκε και έπεσε σε καθεστώς πανικού με αποτέλεσμα να σταματήσει οποιαδήποτε πολική διεργασία και να ασχολείται με την καταστολή των ταραχών. Στο μεταξύ οι Κούρδοι οι οποίοι δεν συμμετείχαν στα επεισόδια απαιτούσαν την συνέχιση της ειρηνευτικής διαδικασίας, αλλά ο Ερντογάν πανικόβλητος δεν έδινε πλέον σημασία. Τον Ιανουάριο του 2014 οι Κούρδοι απογοητευμένοι ξαναπήραν τα όπλα και στράφηκαν στις ΗΠΑ για βοήθεια.

Οι ΗΠΑ θέλουν μεν Κουρδικό κράτος το οποίο θα αποτελεί φραγμό για τον κινεζικό ΄΄δρόμο του μεταξιού΄΄ και ως τοποτηρητή της Μ. Ανατολής  αλλά το θέλουν με τους δικούς τους όρους δε , χωρίς διασυνδέσεις με την Τουρκία.

Ο Ερντογάν έπεσε στην παγίδα των Αμερικάνων και άρχισε να πολεμά τους Κούρδους με περισσότερο ζήλο από τους προκάτοχους του κεμαλικούς και φτάσαμε σήμερα στην εισβολή στο Αφρίν και την Μανμπιτζ.

Ο Ερντογάν όπως ακριβώς και ο Πούτιν έχει μια χώρα της οποίας ο πληθυσμός φθίνει.Στην Ρωσία μόνο οι ισλαμικές ομόσπονδες δημοκρατίες έχουν υψηλό δείκτη γεννητικότητας, ο δε Ρώσικος πληθυσμός παρακμάζει.

Τόσο ο Ερντογάν όσο και ο Πούτιν έχουν πολύ περιορισμένο ορίζοντα επιλογών βρισκόμενοι μπλεγμένοι σε ένα φαύλο κύκλο εκπλήρωσης γεωπολιτικών απαιτήσεων σε παρόντα χρόνο και την απαίτηση για επενδ΄σεις σε οικονομία κι ανάταξης της κοινωνίας σε βάθος χρόνου.

Με  άλλα λόγια Τουρκία και Ρωσία πρέπει να πολεμήσουν τώρα διότι όσο αναβάλλεται η δράση και η προσπάθεια επίτευξης των γεωπολιτικών τους στόχων τόσο χειροτερεύει η κατάσταση στο εσωτερικό τους.

Υπάρχει και ένα άλλος  κοινός παράγοντας που χαρακτηρίζει τους δύο ηγέτες και αυτός δεν είναι άλλος από τους εχθρούς τους στο εσωτερικό των χωρών τους .Και οι δύο ηγέτες είναι μονάρχες με απολυταρχικό τρόπο διακυβέρνησης και έχουν μυριάδες εχθρών οι οποίοι μαζί με τους Αμερικάνους τους περιμένουν στην γωνία.

Στην Ρωσία οι εχθροί είναι οι πλούσιοι ολιγάρχες και οικονομική ελίτ που έχασε χρήμα από τις κυρώσεις της Δύσης εξαιτίας της κατάληψης της Κριμαίας αλλά και λόγω της προσπάθειας επιβολής ελέγχου πάνω τους απο τον Πούτιν . Στην Τουρκία εχθροί του Ερντογάν είναι οι κεμαλικοί δικαστικοί,βιομήχανοι, στρατιωτικοί και πληθυσμοί της δυτικής Τουρκίας .Σε αυτούς ας προσθέσουμε  και τους Κούρδους και Αμερικάνους.

Ο Ερντογαν είναι ένας πολύ πιεσμένος μαφιόζος, είναι με την πλάτη στον τοίχο .Μόνος σύμμαχος του εκτός από την Ρωσία είναι η Γερμανία η οποία θέλει να πιέσει τις ΗΠΑ να αφήσει τον Ερντγοάν στην εξουσία και μάλιστα να διαθέσει τον τουρκικό στρατό ως βάση για την ίδρυση του ευρωστρατού με αντάλλαγμα την ανατολική ΑΟΖ της Κύπρου.

Οι Αμερικάνοι στην παρούσα φάση αμφιταλαντεύονται μεταξύ του φόβου τους για την δύναμη της Τουρκίας και την αδυναμία τους να την περιορίσουν εφόσον ο Ερντογάν έχει καταφέρει να εισβάλει στην Συρία χωρίς να έχει υποστεί επιπτώσεις από τις ΗΠΑ.

Όλα θα ήτανε διαφορετικά εάν το 2013 οι ΗΠΑ δεν υπονόμευαν την ειρηνευτική διαδικασία Τούρκων -Κούρδων.

Όσο για την Ελλάδα, δεν υπάρχει διαφορά.Ακόμα και εαν ο Ερντογάν πετύχαινε την ειρήνευση με τους Κούρδους η εισβολή της Τουρκίας θα είχε την μορφή της οικονομικής και πολιτισμικής διείσδυσης με την βοήθεια των κεφαλαίων του Κατάρ. Σήμερα και εφόσον η Μ.Ανατολή βράζει η Τουρκία εκτός της ήδη σε εξέλιξη οικονομικής και πολιτισμικής εισβολής έχει βάλει στο τραπέζι και την στρατιωτική. Εάν ο Ερντογαν διαπιστώσει πως οι πρόωρες εκλογές του Ιουνίου θα αποβούν μοιραίες γι αυτόν τότε δεν αποκλείεται μια ηρωική έξοδος στο Αιγαίο για να πλασαριστεί ως ΄΄αναγκαίος ηγέτης''