22.03.2018
Από τη
Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Δρ. Ελένη Παπαδοπούλου*
Η Γαλλία είναι μια ευρωπαϊκή χώρα με 8% μουσουλμανικό πληθυσμό
(περίπου 5.500.000) και με πρώτη θρησκεία σε πιστούς τη μουσουλμανική,
παρά το γεγονός ότι παραμένει μια χριστιανική χώρα. Σε μια έρευνα του
2016, το 28% των μουσουλμάνων δήλωσε ότι θα υιοθετούσε ένα σύστημα αξιών
αντίθετων με αυτές της δημοκρατίας, ποσοστό που άγγιζε το 50% σε νέους
15-25 ετών. Μέσα σε δέκα χρόνια, ο αριθμός των τζαμιών και των αιθουσών
προσευχής αυξήθηκε από 1.600 σε 2.500.
Ιδρύθηκαν επίσης έδρες Ισλαμολογίας σε έξι πανεπιστήμια. Τα γαλλικά
δικαστήρια εκδικάζουν συνεχώς μηνύσεις για απομάκρυνση χριστιανικών
συμβόλων από δημόσιους χώρους, όπως μια φάτνη στο δημαρχείο της πόλης
Beziers, την οποία τοποθέτησε ο δήμαρχος για τα Χριστούγεννα, ή ο
σταυρός από ένα άγαλμα του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ που τοποθετήθηκε σε
δημόσιο χώρο το 2006. Συγχρόνως, η χώρα έζησε δολοφονικές επιθέσεις στο
όνομα του Αλλάχ με περίπου 300 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.
ΠΗΓΗ http://www.dimokratianews.gr/content/84371/gallia-kai-islam
Η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με μια ζοφερή πραγματικότητα που, αργά ή γρήγορα, θα αντιμετωπίσουμε κι εμείς. Αιτία της δεν είναι μόνο οι ορδές των λαθρομεταναστών που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη, ούτε η αποικιοκρατική πολιτική της Γαλλίας που επέτρεψε στους κατοίκους των αποικιών να εγκατασταθούν στη χώρα με ένα πιο ευνοϊκό καθεστώς. Αιτία είναι κυρίως ο νόμος του 1905, ο οποίος διαχώριζε την Εκκλησία από το Κράτος και δεν αναγνώριζε καμιά επίσημη θρησκεία στο Σύνταγμα της χώρας. Αυτό σήμαινε ότι κάθε θρησκεία θα ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη και ανεξάρτητη από το Κράτος, το οποίο ούτε θα διόριζε ούτε θα πλήρωνε τους ιερείς. Το 1905, όμως, στη Γαλλία δεν υπήρχε Ισλάμ. Ο νόμος ήταν τότε μια προσπάθεια του γαλλικού κράτους να περιορίσει τον πολιτικό ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας. Εκατόν δεκατρία χρόνια μετά, ο νόμος αυτός έχει γυρίσει «μπούμερανγκ» στη γαλλική κοινωνία, η οποία βλέπει ένα ανεξέλεγκτο Ισλάμ να χρηματοδοτεί τζαμιά και ιμάμηδες στη χώρα τους, χωρίς να μπορεί να επέμβει.
Ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους οδήγησε στην αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας και την ισλαμοποίησή της. Στη Γαλλία πλέον θεωρούν τον νόμο ξεπερασμένο -άλλωστε, έχει περάσει ένας αιώνας από τότε που εφαρμόστηκε- και συζητούν την κατάργησή του. Σκοπός τους είναι να μπορέσουν να ελέγξουν το Ισλάμ, που εξαπλώνεται με τρομακτικούς ρυθμούς λόγω δημογραφικού.
ΠΗΓΗ http://www.dimokratianews.gr/content/84371/gallia-kai-islam
Η Γαλλία είναι αντιμέτωπη με μια ζοφερή πραγματικότητα που, αργά ή γρήγορα, θα αντιμετωπίσουμε κι εμείς. Αιτία της δεν είναι μόνο οι ορδές των λαθρομεταναστών που κατέκλυσαν τα τελευταία χρόνια την Ευρώπη, ούτε η αποικιοκρατική πολιτική της Γαλλίας που επέτρεψε στους κατοίκους των αποικιών να εγκατασταθούν στη χώρα με ένα πιο ευνοϊκό καθεστώς. Αιτία είναι κυρίως ο νόμος του 1905, ο οποίος διαχώριζε την Εκκλησία από το Κράτος και δεν αναγνώριζε καμιά επίσημη θρησκεία στο Σύνταγμα της χώρας. Αυτό σήμαινε ότι κάθε θρησκεία θα ήταν αυτοχρηματοδοτούμενη και ανεξάρτητη από το Κράτος, το οποίο ούτε θα διόριζε ούτε θα πλήρωνε τους ιερείς. Το 1905, όμως, στη Γαλλία δεν υπήρχε Ισλάμ. Ο νόμος ήταν τότε μια προσπάθεια του γαλλικού κράτους να περιορίσει τον πολιτικό ρόλο της Καθολικής Εκκλησίας. Εκατόν δεκατρία χρόνια μετά, ο νόμος αυτός έχει γυρίσει «μπούμερανγκ» στη γαλλική κοινωνία, η οποία βλέπει ένα ανεξέλεγκτο Ισλάμ να χρηματοδοτεί τζαμιά και ιμάμηδες στη χώρα τους, χωρίς να μπορεί να επέμβει.
Ο διαχωρισμός Εκκλησίας και Κράτους οδήγησε στην αποχριστιανοποίηση της Γαλλίας και την ισλαμοποίησή της. Στη Γαλλία πλέον θεωρούν τον νόμο ξεπερασμένο -άλλωστε, έχει περάσει ένας αιώνας από τότε που εφαρμόστηκε- και συζητούν την κατάργησή του. Σκοπός τους είναι να μπορέσουν να ελέγξουν το Ισλάμ, που εξαπλώνεται με τρομακτικούς ρυθμούς λόγω δημογραφικού.
Εμείς εδώ, λειτουργώντας ως συνήθως με χρονοκαθυστέρηση και με
μπροστάρηδες τους αριστερούς και λοιπούς δήθεν προοδευτικούς,
σκεφτόμαστε τον διαχωρισμό Εκκλησίας και Κράτους. Και φτιάχνουμε
τζαμιά.
Ως φαίνεται, δεν παίρνουμε μαθήματα από τα παθήματα της Γαλλίας.
Ως φαίνεται, δεν παίρνουμε μαθήματα από τα παθήματα της Γαλλίας.
*Διδάκτωρ Διδακτικής Γλωσσών και Πολιτισμών του Πανεπιστημίου Paris III - Sorbonne Nouvelle
Σχόλια
Κατ αρχάς, καλό θα ήταν, αφού κάνετε αναφορά σε έρευνα να αναφέρεται και την πηγή της έρευνας. "Σε μια έρευνα του 2016...". Ελπίζω η επιχειρηματολογία στη διατριβή σας, να είχε περισσότερη σοβαρότητα.
Αλλά ας πούμε, ότι, οκ. Δεχόμαστε την "μια έρευνα του 2016" όπου το 28% δήλωσε ότι θα υιοθετούσε ένα σύστημα αξιών αντίθετων με αυτές της δημοκρατίας ποσοστό που άγγιζε το 50% σε νέους 15-25 ετών.
...το υπόλοιπο 72% τι είπε άραγε? ή το υπόλοιπο 50%, αν θέλετε, για του νέους 15-25 ετών.
Μήπως, λέω, μήπως δήλωσε ότι δεν τους καίγεται καρφί για κανέναν αλλάχ, για κανένα τζαμί, για κανένα ισλάμ, και είναι υπερ-ευτυχισμένοι που βρέθηκαν σε μια χώρα που μπορούν να το εκφράσουν χωρίς να τους πάρουν το κεφάλι, αυτοί που υποστηρίζουν το μη-διαχωρισμό κράτους εκκλησίας (οποιασδήποτε εκκλησίας...) ?
Σε κάθε περίπτωση, νομίζω ότι το άρθρο σας είναι τόσο μονόπλευρο που δεν αξίζει περισσότερο σχολιασμό ούτε καν κριτική. Με εκπλήσσει, το ότι έχετε ζήσει στη Γαλλία.
Χαιρετίσματα από Παρίσι.
Αλλά έστω, έστω ότι όντως υπάρχει "κάποια έρευνα του 2016" διεξήχθει και με αυτά τα αποτελέσματα.
Το να βάζουμε κόσμο σε ένα τσουβάλι και να τον βαφτίζουμε "καλό", "κακό", "τρομοκράτη" κτλ. είναι απλά παραλογισμός. Όπως είπα, δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε κριτική στο άρθρο της κυρίας, και ιδίως αν δεν είναι εδώ για να απαντήσει. Αλλά μπάζει από παντού. Με εκπλήσει πως ένα τέτοιο άτομο υπογράφει και σα διδάκτωρ... Τεσπα, μικρή σημασία έχει.
Σε καμιά περίπτωση δεν βάζω σε κοινό παρανομαστή το ισλάμ και το χριστιανισμό. Εννοείται πως ο χριστιανισμός (του σήμερα) είναι παιδική χαρά μπροστά στους άλλους. Αλλά δεν μπορώ ταυτόχρονα να βάλω στο ίδιο τσουβάλι όλους τους μουσουλμάνους, επειδή κάποιοι εξ αυτών δήλωνουν πίστη στο ισλαμικό κράτος και διοργανώνουν εγκλήματα.
Δημοσίευση σχολίου
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΣΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΣΑΣ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΕ ΕΝΑ ΟΝΟΜΑ Η ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ.